Jerzy Żurawlew

Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1886 Rostów nad Donem
Data i miejsce śmierci	3 października 1980 Warszawa
Zawód, zajęcie	muzyk, profesor
Odznaczenia

Tablica pamiątkowa przy ul. Mazowieckiej 3/5 w Warszawie

Grób Jerzego Żurawlewa i jego żony Anny na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Jerzy Żurawlew (ur. 25 grudnia 1886^[1][2] w Rostowie nad Donem, zm. 3 października 1980 w Warszawie) – polski pianista, kompozytor, profesor, a później rektor Konserwatorium Warszawskiego. Inicjator Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina i jego wielokrotny juror.

Życiorys

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Jego ojciec był Rosjaninem, matka zaś Polką. Pierwszą nauczycielką gry na fortepianie była matka. Mając 8 lat wystąpił w Moskwie przed Ignacym Janem Paderewskim, który przebywał w Rosji na tournée.

Był uczniem wybitnego polskiego chopinisty – Aleksandra Michałowskiego. Studia w Konserwatorium Warszawskim ukończył z wyróżnieniem, zostając jednocześnie profesorem tej uczelni. Koncertował będąc jeszcze studentem, cieszył się opinią pianisty znakomicie interpretującego dzieła Franciszka Liszta. Świetnie zapowiadającą się karierę przerwała I wojna światowa. W tym czasie poznał swoją pierwszą żonę Zofię, malarkę.

W 1916 założył konserwatorium w Mińsku Litewskim. Po rewolucji 1917 osiadł w Warszawie. W latach 1925–1939 pracował w Wyższej Szkole im. Chopina przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym^[3]. W tym czasie na krótko wrócił do działalności koncertowej.

Dzięki wytrwałym staraniom Żurawlewa i finansowym wsparciu jego przyjaciela, przedsiębiorcy i miłośnika muzyki Henryka Rewkiewicza^[4][5], w 1927 roku odbył się w Warszawie I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski dla Pianistów.

Upadek powstania warszawskiego przyniósł dramatyczne wydarzenia w życiu Żurawlewa, razem z żoną znalazł się w obozie w Pruszkowie. Następnie osiedlił się w Bochni, gdzie jego żona zmarła. W Bochni ożenił się ponownie, ze swoją uczennicą Anną Gerstin. Założona przez niego w tym mieście Szkoła Muzyczna I stopnia nosi obecnie jego imię.

We wrześniu 1945 Żurawlewowie przenieśli się do Gliwic, gdzie oboje pracowali w Szkole Muzycznej wówczas Instytucie Muzycznym im. I.J.Paderewskiego. Jerzy Żurawlew wyjechał do Łagowa Lubuskiego, gdzie w 1949 roku odbyły się obowiązkowe dla polskiej ekipy pianistów przygotowania i przesłuchania przed pierwszym po wojnie, IV Konkursem Chopinowskim. Następnie w reaktywowanym Konserwatorium Warszawskim profesor objął stanowisko rektora. Żona Anna dołączyła do niego po roku.

Zasługi Żurawlewa dla Konkursu Chopinowskiego zostały nagrodzone w 1950 Nagrodą Państwową I stopnia. Był honorowym członkiem jury, relacjonował wydarzenia z konkursu w radiu. Zmarł w czasie, kiedy odbywał się X Konkurs Chopinowski. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 1-1-27)^[6].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (23 marca 1932)^[7]
• Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej (Francja)

Upamiętnienie

• Tablica pamiątkowa przy ul. Mazowieckiej 3/5 w Warszawie odsłonięta w październiku 1982^[8].

Przypisy