Biskup

12 sierpnia 1910 papież Pius X mianował go ordynariuszem nowej jednostki administracji kościelnej w Syczuanie, wydzielonego z wikariatu apostolskiego Południowego Syczuanu, wikariatu apostolskiego Jianchangu oraz biskupem tytularnym euroejskim. 20 listopada 1910 w Suifu przyjął sakrę biskupią z rąk wikariusza apostolskiego Wschodniego Syczuanu Célestina-Félixa-Josepha Chouvellona MEP. Współkonsekratorem był koadiutor wikariusza apostolskiego Południowego Syczuanu Jean-Pierre-Marie Fayolle MEP. Przy sakrze asystował Edouard François Gourdin MEP.

Po sakrze odbył podróż do Francji. Gdy powrócił w 1911 dowiedział się, że w jego wikariacie trwają niepokoje i prześladowania chrześcijan - misjonarz i 25 osób świeckich zostało zamordowanych, a kilkuset wiernych musiało uciekać z regionu. Później sytuacja się unormowała. Po wybuchu I wojny światowej 8 z 12 podległych mu misjonarzy otrzymało wezwanie do wojska. Bp Budes de Guébriant wyświęcił na księdza pierwszego Chińczyka w wikariacie. Kierowany przez niego wikariat w 1915 liczył 6500 wiernych, 77 szkół oraz seminarium z 40 seminarzystami.

28 kwietnia 1916 papież Benedykt XV mianował go wikariuszem apostolskim Kantonu. Do miasta wyjechał 8 stycznia 1917. Na nowym stanowisku przeprowadził podział wikariatu apostolskiego Kantonu, wydzielając z niego dwa nowe wikariaty. W 1919 z polecenia Benedykta XV przeprowadzał wizytację wikariatów apostolskich w Chinach. W 1920 udał się do Rzymu, gdzie 21 marca 1921 został wybrany przełożonym generalnym Towarzystwa Misji Zagranicznych w Paryżu, którą to funkcję pełnił do śmierci. Złożył wówczas rezygnację z katedry w Kantonie. 10 grudnia 1921 otrzymał od papieża tytuł arcybiskupa tytularnego Marcianopolis.

W 1913 został kawalerem Legii Honorowej, a 21 października 1932 jej oficerem^[1].

• 
  Budes de Guébriant jako misjonarz
• 
  Nagrobek abpa Budesa de Guébrianta