Jaskrzyn nadrzeczny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

jaskrzyn

Gatunek

jaskrzyn nadrzeczny

Nazwa systematyczna
Felicia amelloides (L.) Voss[3]
Vilm. Blumengärtn., ed. 3. 1: 472. 1894

Jaskrzyn nadrzeczny[4] (Felicia amelloides) – gatunek południowoafrykańskiej rośliny wieloletniej z rodziny astrowatych (Asteraceae). W Polsce jest uprawiana jako ozdobna roślina jednoroczna[5].

Morfologia

Pokrój
Wiecznie zielony półkrzew. Pokrój rozesłany, roślina osiąga wysokość do 60 cm i szerokość 1,2 m[6].
Liście
Jasnozielone[6].
Kwiaty
Zebrane w koszyczki o średnicy około 3 cm. Ich zewnętrzne kwiaty języczkowe mają bardzo intensywną niebieską barwę, znajdujące się wewnątrz koszyczka kwiaty rurkowe są jasnożółte. Koszyczki wyrastają pojedynczo na długich pędach[6].

Odmiany

Uprawia się kilka odmian felicji[5]:

  • 'Read's Blue' – niebieskie kwiaty z żółtym środkiem
  • 'Read's White' – podobna lecz o białych kwiatach
  • 'Santa Anita' – o bardzo dużych niebieskich kwiatach z jasnożółtym środkiem
  • 'Santa Anita Variegated' – o liściach z kremowymi plamkami

Uprawa

Wymagania

Roślina afrykańska, niedostosowana do klimatu środkowoeuropejskiego, nieodporna na mróz. Strefy mrozoodporności 9–11[6]. Powinna rosnąć w pełnym słońcu. Najlepiej czuje się w dobrze przepuszczalnym kompoście. Nie toleruje nawet niewielkich przymrozków. Wysadzać do gruntu, gdy już minie możliwość przymrozków. W zimie trzymać w chłodnym, ale nie mroźnym miejscu. W okresie letnich upałów wymaga obfitego podlewania, zwłaszcza uprawiana w skrzynkach balkonowych. Posadzona w lekkiej, przepuszczalnej glebie nie przysparza żadnych problemów uprawowych. Jedynie nadmierne podlewanie w okresie chłodnej, wczesnej wiosny może zniszczyć roślinę[5].

Pielęgnacja

Młode sadzonki trzeba uszczykiwać, żeby się rozkrzewiały. Chociaż po przekwitnięciu zasychające działki okwiatu są przez pewien czas bardzo dekoracyjne, to warto usuwać przekwitłe łodyżki, co pobudzi roślinę do wytwarzania nowych pędów kwiatowych[5].

Rozmnażanie

Rozmnażać można z nasion, ale łatwiej z sadzonek pędowych. Aby przetrzymać roślinę do następnego roku, należy w okresie lata (lipiec) sporządzić sadzonki pędowe (najlepiej odrywając pędy z tzw. piętką), ukorzenić je, a na zimę umieścić w chłodnym, widnym pomieszczeniu (weranda, ganek itp.). Przetrwają i na parapecie okiennym, choć mogą nieco wybiegać[5].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. ↑ The Plant List. [dostęp 2013-01-30].
  4. ↑ Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 82. ISBN 978-83-925110-5-2.
  5. 1 2 3 4 5 Felicja gawędkowa. [dostęp 2013-03-25].
  6. 1 2 3 4 Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.