Jaskinia Wołoszyńska Niżnia
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Wysokie
Dolina Białki

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

46,4 m

Głębokość

4 m

Deniwelacja

15,7 m

Wysokość otworów

1130 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

130 m

Ekspozycja otworów

ku NE

Data odkrycia

1950 rok

Odkrywca

A. Michalik

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-25.02

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Wołoszyńska Niżnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Wołoszyńska Niżnia”
Ziemia49°14′40″N 20°05′21″E/49,244431 20,089264

Jaskinia Wołoszyńska Niżnia (Wołoszyńska Dolna, Wołoszyńska Jaskinia) – jaskinia w Dolinie Białki w Tatrach Wysokich[1]. Wejście do niej znajduje się we wschodnim zboczu Wołoszyna 20 metrów poniżej Jaskini Wołoszyńskiej Wyżniej na wysokości 1130 metrów n.p.m.[2] Długość jaskini wynosi 46,4 metra, a jej deniwelacja 15,7 metra[3].

Polana pod Wołoszynem. Na wprost zbocza Wołoszyna

Opis jaskini

Główną częścią jest ciąg prowadzący od niewielkiego otworu wejściowego rozdzielający się w pewnym momencie na dwa prawie równoległe ciągi (dolny i górny), które łączą się przy końcu jaskini.

Jaskinia zaczyna się krótkim korytarzykiem doprowadzającym do niewielkiej sali (5 metrów długości, 3 metry szerokości).

W bok odchodzi tu szczelinowy korytarz prowadzący do 4-metrowej studni i kończący się dalej niedostępną szczeliną.

Ciąg główny idzie natomiast z sali do stromej pochylni. Tutaj rozdziela się:

  • górny ciąg prowadzi pochylnią do góry i po 8 metrach doprowadza nad 4-metrową studzienkę.
  • dolny ciąg jest meandrem, który dochodzi do 2,7-metrowego progu kończącego się na dnie tej studzienki

Trawersując nad studzienką można wejść do szerokiego, idącego stromo w górę 9-metrowego korytarza kończącego się zawaliskiem.

Ze ściany nad studzienką wypływa woda i spada do studzienki tworząc wodospad, a na dnie małe jeziorko. Z niego bierze początek ciek wodny płynący znajdującym się tam bocznym, krótkim korytarzem kończącym się niedostępną szczeliną[3].

Przyroda

W jaskini można spotkać niewielkie stalaktyty. Roślinność nie występuje. Tylko w okolicach otworu rosną glony, porosty i mchy[3].

Historia odkryć

Jaskinię odkrył A. Michalik w 1950 roku. Pierwszy jej plan, który nie został jednak opublikowany, sporządził Stefan Zwoliński w 1952 roku[3].

Przypisy

  1. ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-24] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
  2. ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
  3. 1 2 3 4 Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-29].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.