Jarosław Lindenberg

Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1956 Warszawa
Ambasador RP w Łotwie
Okres	od 1992 do 1997
Następca	Jarosław Bratkiewicz
Ambasador RP w Bułgarii
Okres	od 1998 do 2003
Poprzednik	Romuald Kunat
Następca	Sławomir Dąbrowa
Chargé d'affaires RP w Czarnogórze
Okres	od 2007 do 2011
Poprzednik	utworzenie placówki
Następca	Grażyna Sikorska
Ambasador RP w Bośni i Hercegowinie
Okres	od 2018 do 2023
Poprzednik	Andrzej Krawczyk
Następca	Andrzej Jasionowski
Podsekretarz stanu w MSZ
Okres	od 11 września 2023 do 13 grudnia 2023
Odznaczenia

Jarosław Lindenberg (ur. 9 listopada 1956 w Warszawie^[1]) – polski filozof, dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2023), ambasador RP w Bośni i Hercegowinie (2018–2023), Bułgarii (1998–2003) i Łotwie (1992–1997), chargé d’affaires w Czarnogórze (2007–2011).

Życiorys

W latach 1971–1975 uczęszczał do XV LO im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie, gdzie zdał maturę. Ukończył studia w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1985 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy o historiozofii Bolesława Limanowskiego. W latach 1980–1986 był pracownikiem naukowym w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Od 1986 do 1991 wykładał w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie^[2].

Od końca lat 70. był związany z opozycją demokratyczną. Na początku lat 80. działał w NSZZ „Solidarność”, publikował artykuły w białostockim Biuletynie Informacyjnym MKZ NSZZ „S”. Został zatrzymany podczas demonstracji 3 maja 1982 na Starym Mieście w Warszawie, a następnie internowany i 8 maja 1982 osadzony w areszcie na Białołęce, który opuścił 12 lipca 1982^[3]. Przez cały okres stanu wojennego, aż do 1989 redagował wraz z Tomaszem Buchholtzem podziemne pismo satyryczne „Jaruzela”^[4]. Pod pseudonimem pisywał także artykuły do czasopisma „Czas Przyszły”, które redagował Jacek Czaputowicz. Związany z Klubem Inteligencji Katolickiej, w którym w latach 1984–1985 kierował jego sekcją kultury. Otrzymał status osoby represjonowanej z powodów politycznych nadany przez szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Sporadycznie zajmował się również działalnością dziennikarską i literacką, m.in. współautor powieści „Człowiek z krwi i kości” wydanej w 1992 oraz scenariusza do filmu Konrada Szołajskiego pod tytułem „Człowiek z…” zrealizowanego w 1993^[5], a także powieści „Jak wyginęły dinozaury, czyli tajemnica Bursztynowej Komnaty. Powieść sensacyjna dla inteligentnych inaczej” (wyd. Liberum Verbum, 2018).

Uzyskał stypendium naukowe w Paryżu. Na początku lat 90. został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Pracował w Gabinecie Ministra (był zastępcą dyrektora), a w 1991 otrzymał misję organizacji polskich placówek dyplomatycznych na Łotwie i w Estonii, gdzie początkowo pełnił funkcję chargé d'affairs. W latach 1992–1997 pełnił funkcję ambasadora w Rydze, a w latach 1993–1994 był akredytowany jednocześnie w Tallinnie^[6].

Od 1997 pracował jako starszy radca ministra w Departamencie Promocji i Informacji MSZ, gdzie odpowiadał za kontakty z diasporą żydowską. W 1998 objął kierownictwo polskiej ambasady w Sofii. Funkcję ambasadora pełnił do 30 września 2003^[7]. W kolejnych latach pracował w centrali MSZ, m.in. jako naczelnik Wydziału Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej w Departamencie Europy^[8] oraz w jako dyrektor Sekretariatu Ministra.

Od 2007 do 2011 pracował jako chargé d'affaires Ambasady RP w Podgoricy. Od 2012 do 2018 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Protokołu Dyplomatycznego w MSZ^[9]. W sierpniu 2018 został ambasadorem RP w Bośni i Hercegowinie^[10][11]. Odwołany został 9 września 2023^[12].

Od 11 września 2023 do 13 grudnia 2023 był podsekretarzem stanu w MSZ ds. parlamentarnych, konsularnych, Polonii oraz dyplomacji publicznej i kulturalnej^[13].

Posługuje się angielskim, francuskim, bułgarskim, rosyjskim oraz serbsko-chorwackim^[9].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Trzech Gwiazd (10 września 1996)^[14]
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Ministra Kultury za działalność w tzw. drugim obiegu wydawniczym w okresie PRL (2001)^[5]
• Order Starej Płaniny (5 stycznia 2004)^[15]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2012)^[16]
• Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2023)^[17]

Życie prywatne

Syn Ryszarda i Krystyny^[18]. Żonaty z Aleksandrą Emilią Lindenberg^[11], ma trójkę dzieci^[9]. Brat Grzegorza Lindenberga^[19].

Bliskim przyjacielem Jarosława Lindenberga był Jacek Kaczmarski (chodzili do jednej klasy w liceum)^[20].

W 2009 przeżył rażenie piorunem^[21].

Książki

• Jarosław Lindenberg, Konrad Szołajski: Człowiek z krwi i kości. Warszawa: Migo, 1992, s. 116. ISBN 83-85596-00-3. OCLC 750939683.
• Jarosław Lindenberg, Tomasz Buchholtz: Jak wyginęły dinozaury czyli Tajemnica Bursztynowej Komnaty : powieść sensacyjna dla inteligentnych inaczej : lektura szkolna zalecana przez Ministerstwo Zdrowia (Psychicznego). Wrocław: Liberum Verbum, 2018, s. 365. ISBN 978-83-952119-0-4.

Przypisy

Bibliografia

• Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 902/III z dn. 20 października 1998