Janusz Wedow, właśc. Jan Jerzy Wedow (ur. 29 stycznia 1920, zm. 28 maja 1982 w Monachium) – polski poeta, więzień obozu w Kozielsku, pracownik Rozgłośni Polska Radia Wolna Europa

Życiorys

Po wybuchu II wojny światowej, w czasie kampanii wrześniowej był przydzielony do 2 pułku Ułanów Grochowskich, w stopniu kaprala podchorążego. Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany w Grodnie przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[1]. W 1940 przeniesiony do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu[2]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa. Służył w 2 Korpusie Polskim.

Od 1952 był pracownikiem monachijskiego oddziału rozgłośni polskiej Głosu Ameryki, a po jego likwidacji został w 1960 zatrudniony w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, gdzie był m.in. kierownikiem działu realizacji programu. W latach 70. należał do redakcji pisma „Nowy Dziennik”.

Opublikował tomy wierszy W drodze do ojczyzny. Wiersze wybrane (1942), Wracające żagle (1944), Czterolistna koniczyna (1957)

Przypisy

  1. ↑ Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 30. ISBN 83-85015-66-3.
  2. ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 77. ISBN 83-85015-66-3.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.