| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: budowa maszyn rolniczych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1956 |
| Habilitacja |
1960 |
| Profesura |
1963 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członek rzeczywisty |
| Funkcja Jednostka PAN |
Przewodniczący honorowy |
| Doktor honoris causa Akademia Rolnicza w Lublinie – 1985 Akademia Rolnicza w Krakowie – 1989 Akademia Rolnicza we Wrocławiu – 1993 | |
| Praca naukowa | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1983-1990 |
| Uczelnia |
Akademia Rolnicza w Lublinie |
| Dziekan | |
| Wydział |
Techniki Rolniczej i Leśnej |
| Okres spraw. |
1977–1980 |
| Odznaczenia | |
      | |
Janusz Haman (ur. 29 czerwca 1923 w Wiesbaden, zm. 16 września 2019[1]) – polski profesor nauk technicznych w zakresie budowy i eksploatacji maszyn rolniczych[2], twórca dyscypliny inżynieria rolnicza w Polsce, profesor Akademii Rolniczej w Lublinie i SGGW-AR, członek rzeczywisty PAN.
Życiorys
W 1942 zdał maturę w ramach tajnego nauczania w liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie[3]. Studiował na Akademii Górniczej w Krakowie, Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w krakowskiej Wyższej Szkole Rolniczej. W 1956 uzyskał stopień kandydata nauk technicznych, w 1960 habilitował się w dziedzinie nauk rolniczych, w 1963 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1970 profesora zwyczajnego. W latach 1949-1950 pracował na Akademii Górniczej w Krakowie (od 1949 Akademia Górniczo-Hutnicza), 1950–1953 na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1953–1955 na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, od 1955 w Akademii Rolniczej w Lublinie (do 1972 Wyższa Szkoła Rolnicza). Na tej ostatniej uczelni kierował Katedrą Mechanizacji Rolnictwa oraz Instytutem Mechanizacji Rolnictwa, w latach 1977–1980 pełnił funkcję dziekana Wydziału Techniki Rolnej i Leśnej. W latach 1983-1990 był profesorem SGGW w Warszawie.
Od 1969 członek korespondent, od 1980 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk[4], był m.in. przewodniczącym Komitetu Techniki Rolniczej, członkiem Prezydium PAN oraz sekretarzem Wydziału V Akademii (Nauk Rolniczych i Leśnych). Otrzymał doktoraty honoris causa Akademii Rolniczej w Lublinie (1985), Akademii Rolniczej w Krakowie (1989), Akademii Rolniczej we Wrocławiu (1993) i Akademii Rolniczej w Szczecinie (2007).
Prowadził badania i prace głównie z mechaniki gleby i teorii maszyn rolniczych. Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane publikacje
- Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych (1968, wspólnie z Henrykiem Bernackim i Czesławem Kanafojskim)
- Zagadnienia wymiany ciepła i masy w materiałach roślinnych (1973, współautor)
- Aktualne zagadnienia mechaniki gleb (1975, wspólnie z Adamem Pukosem)
- Właściwości cieplne ciał kapilarno-porowatych i metody ich pomiaru (1976, współautor)
- Gleba-maszyna-roślina (1977, wspólnie z Władysławem Byszewskim)
Przypisy
- ↑ Janusz Haman. Kondolencje. nekrologi.wyborcza.pl, 2019-09-18. [dostęp 2019-09-18].
- ↑ Prof. zw. dr hab. inż. czł. rzecz. PAN Janusz Haman, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-11-12].
- ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950
- ↑ HAMAN, Janusz [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-02] (pol.).
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993.
- Członkowie Polskiej Akademii Nauk. Informator, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław 1984.
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 101, 116, 215, 519, 580. ISBN 83-06-01691-2.
- Prof. zw. dr hab. in Janusz Haman, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-09-19].