Wykształcenie i praca naukowa

W 1973 ukończył elektrotechnikę na Akademii Górniczo-Hutniczej. Po studiach został zatrudniony jako inżynier automatyk w krakowskim Instytucie Nafty i Gazu. Doktoryzował się w 1977 na macierzystej uczelni. W okresie 1977–2004 pracował w Katedrze Automatyki na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki AGH. Habilitował się w 1992 również na AGH na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pod tytułem Wybrane zagadnienia syntezy algorytmów sterowania nadrzędnego wolnozmiennymi, ciągłymi procesami przemysłowymi.

Tytuł naukowy profesora nauk technicznych został mu nadany w 2004^[1]. W tym samym roku rozpoczął pracę na Wydziale Zarządzania macierzystej uczelni. W 2006 został kierownikiem Katedry Analizy Systemowej i Modelowania Cyfrowego. W 2006 został profesorem zwyczajnym AGH (od 1998 był profesorem nadzwyczajnym). W 2009 objął stanowisko kierownika w Katedrze Informatyki Stosowanej Wydziału Zarządzania AGH. Objął także stanowisko profesora zwyczajnego w Instytucie Politechnicznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, następnie został profesorem na Wydziale Politechnicznym Akademii Nauk Stosowanych w Tarnowie. W latach 1993–2001 wykładał również na Politechnice Opolskiej.

Odbył szereg staży zagranicznych, m.in. w Wielkiej Brytanii, Danii i Francji. Zainteresowania badawcze Jana Dudy dotyczą m.in. informatyki stosowanej, teorii systemów i modelowania matematycznego. Autor opracowania Modele matematyczne, struktury i algorytmy nadrzędnego sterowania komputerowego (2003)^[2].

Działalność publiczna

Został członkiem Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Krakowie^[3].

W wyborach samorządowych w 2014 z listy Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Małopolskiego V kadencji^[4]. Mandat radnego utrzymał w wyborach w 2018^[5]. W wyborach parlamentarnych w 2019 kandydował do Senatu z okręgu nr 32. Uzyskał 79 608 głosów (tj. 40,45%), przegrywając z Jerzym Fedorowiczem^[6]. 30 października tego samego roku został wybranym przewodniczącym sejmiku VI kadencji w miejsce wybranego do Sejmu Rafała Bochenka^[7]. W 2024 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach wojewódzkich^[8]. 6 maja tegoż roku ponownie wybrano go na przewodniczącego sejmiku^[9].