Sługa Boży | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1920 |
Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1941 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
19 maja 1940 |
Jan Stoltmann SVD (ur. 27 grudnia 1920 w Swornegaciach na Kaszubach, zm. 23 stycznia 1941 w Dachau) – polski kleryk katolicki, Sługa Boży Kościoła katolickiego.
6 stycznia 1921 roku został ochrzczony. Do niższego seminarium duchownego w Górnej Grupie uczęszczał w latach 1933-1939, po czym wstąpił do nowicjatu w Chludowie[1].
Po wybuchu II wojny światowej, 25 stycznia 1940, Niemcy internowali wszystkich przebywających w Domu Misyjnym duchownych i utworzyli obóz przejściowy dla zakonników i księży z okolicy. 19 maja złożył w trybie przyśpieszonym pierwsze śluby zakonne[1]. Aresztowany został 22 maja 1940 roku i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu, później do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (zarejestrowany pod numerem 11458), a stamtąd 2 sierpnia do Mauthausen-Gusen (zarejestrowany pod numerem 7183). Ostatnią podróż odbył nocą 7/8 grudnia tegoż roku powtórnie do obozu koncentracyjnego w Dachau (zarejestrowany pod numerem 22121). Tam wyniszczony ciężką pracą ok. 16 stycznia zachorował i 23 stycznia o godz. 10:00 przeniesiony został na rewir, co było przystankiem przed krematorium. W dzień przed śmiercią potajemnie przyjął wiatyk. Według świadectwa współwięźniów ostatnie słowa Jana Stoltmanna brzmiały:
Odtąd będzie wam się lepiej powodziło, gdyż będę się za wami wstawiał u Boga[1].
Jest jednym z 122 Sług Bożych, wobec których 17 września 2003 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny (diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego)[1].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 Kalendarium. [dostęp 2009-09-05].