Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia wojskowości XVIII-XIX w. | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1931 |
Profesura |
1973 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
Jan Pachoński, również Lubicz-Pachoński (ur. 8 marca 1907 w Krakowie, zm. 13 sierpnia 1985 tamże) – polski historyk wojskowości XVIII-XIX wieku.
Życiorys
Absolwent historii na UJ, doktorat – 1931, jego mistrzami byli Władysław Konopczyński i Marian Kukiel. Habilitacja na tajnym UW podczas okupacji. Docent UJ – 1945, od 1962 wykładał na WSP w Katowicach. Profesor nadzwyczajny od 1964. Od 1968 pracował na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, od 1973 profesor zwyczajny. Autor kilkuset prac dotyczących powstania kościuszkowskiego i okresu napoleońskiego. W latach 1968-1985 był członkiem komitetu redakcyjnego pisma "Studia i Materiały do Historii Wojskowości"[1]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Najważniejszym dziełem J. Pachońskiego jest czterotomowa monografia "Legiony Polskie 1794-1807. Prawda i legenda" (wyd. 1969-1979), której uzupełnieniem jest obszerna biografia "Generał Jan Henryk Dąbrowski (1755-1818)" (wyd. 1981)[2].
Zobacz też
- Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich 1796-1807 autorstwa Jana Pachońskiego
Bibliografia
- Halina Górska, Pachoński Jan [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria-Prosińska Jackl, Warszawa 1994, s. 388.
- Publikacje Jana Pachońskiego w katalogu Biblioteki Narodowej
Przypisy
- ↑ Wykaz członków Komitetu Redakcyjnego i Redakcji "Studiów i Materiałów do Historii Wojskowości" w latach 1954-1987, "Studia i Materiały do Historii Wojskowości" 30 (1988), s. 41.
- ↑ Halina Górska: PACHOŃSKI, Lubicz-Pachoński, Jan. W: Słownik historyków polskich. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994, s. 388. ISBN 83-214-1051-0.