Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Profesor nauk fizycznych | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członek Komitetu Fizyki |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Jan Nikliborc (ur. 1902 w Białej Krakowskiej, zm. 1991 we Wrocławiu) – polski profesor nauk fizycznych[1], nauczyciel akademicki Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Wrocławskiego.
Życiorys
Urodzony w 1902 w Białej Krakowskiej. Od 1926[2] studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1932 doktoryzował się i objął posadę adiunkta na Politechnice Lwowskiej. W czasie okupacji sowieckiej był docentem na tej uczelni[2]. Po niemieckiej agresji uczył polską młodzież w Szkole Chemicznej. W kwietniu 1946 opuścił Lwów i od maja tego roku pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, pełniąc funkcję m.in. kierownika Katedry Fizyki Doświadczalnej II (1948–1950), prodziekana Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1950–1952), kierownika Katedry Fizyki Doświadczalnej II (1951–1968) i Zakładu Fizyki Atomu i Cząsteczki (1969–1973). W 1948 został doktorem habilitowanym na Uniwersytecie Poznańskim, rok później został profesorem nadzwyczajnym, a w 1967 – profesorem zwyczajnym.
Był współtwórcą wrocławskiej szkoły fizyki doświadczalnej, inicjatorem badań powierzchni ciała stałego i budowy pierwszego w Polsce urządzenia do badania powierzchni ciała stałego metodą dyfrakcji powolnych elektronów. Udzielał się jako przewodniczący wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego (1950–1951), członek Komitetu Fizyki Polskiej Akademii Nauk[2] i przedstawiciel Polski w Międzynarodowej Unii Nauki i Techniki Próżni OISTAV.
Zmarł w 1991 we Wrocławiu. Pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Wybrane publikacje[3]
- On an observation with the Müller microscope. „Acta Phys. Pol.” 1953, 12, s. 244-245
- Pewien prosty typ mikroskopu elektronowego. „Problemy” 1953, 9, s. 755-761
- Nowe osiągnięcia w technice wysokiej próżni. „Postępy Fiz.” 1954, 5, s. 42-57
- Zależność pracy wyjścia elektronów z metalu od kierunku w krysztale i prawdopodobny wpływ tego czynnika na korozję metali. „Roczniki Chemii” 1954, 28, s. 299-302
- Electrification of the dust of NaCl and KCl whiskers. „J. Appl. Phys. Phys.” 1952, 33., s. 2224-2226 (wsp. St. Jakubiszyn, A. Szeynok, A. Wolniewicz)
- Influence of F-center concentration on the electrification of the dust of KCl monocrystals irradiated with β-rays. „J. Appl. Phys.” 1962, 33 , s. 613-615 (wsp. A. Szeynok)
- Wspomnienie o prof. Stanisławie Lorii. „Acta Univ. Wratisl. Ser. Matematyka, Fizyka, Astronomia III”, 1962, 12, s. 3-7
- Wysoka próżnia. „Prz. Elektron.” 1962, 3, s. 105-106
- Study of adsorption of germanium on tungsten with the aid of a field-emission microscope. „Acta Phys. Pol.” 1963, 23, s. 53-57 (wsp. T. Radoń, J. Żebrowski)
- Investigation of surface diffusion of germanium and silicon on tungsten. „Acta Phys. Pol.” 1964, 26, s.1023-1025 (wsp. T. Radoń, J. Żebrowski)
- Influence of p and n type impurities on dust electrification in CdTe. „Acta Phys. Pol.” 1965, 28, s. 477-481 (wsp. J. Malcher, A.Szaynok)
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (1938)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
Przypisy
- ↑ Prof. zw. dr Jan Nikliborc, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-02-27] .
- 1 2 3 Jan Nikliborc na stronie Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego (dostęp 26.02.2024)
- ↑ Spis publikacji pracowników uniwersyteckiej fizyki doświadczalnej w okresie sprzed powołania Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Wrocławskiego – w latach 1945-1968 (dostęp 26.02.2024)