Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk prawnych | |
Specjalność: prawo cywilne | |
Alma Mater | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1952-1989 |
dziekan Wydziału Prawa i Administracji UWr | |
Odznaczenia | |
Jan Kosik (ur. 14 czerwca 1919 w Świeligowie[1], zm. 28 czerwca 2008 tamże[2]) – polski prawnik, specjalizujący się w prawie cywilnym, dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (1964–1972).
Życiorys
W 1938 ukończył egzaminem maturalnym Państwowe Gimnazjum Męskie w Ostrowie Wielkopolskim, następnie wstąpił do Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej. W chwili wybuchu II wojny światowej uczestniczył w rejsie szkoleniowym na ORP Wilia[3]. 1 lipca 1941 promowany do stopnia podporucznika marynarki, od września do października 1941 służył w Kierownictwie Uzupełnień Floty, od 14 października 1941 do sierpnia 1943 na ORP Błyskawica. Od sierpnia 1943 do 1944 był oficerem kursowym w Szkole Podchorążych, od września 1943 Szkole Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej, w maju 1944 awansowany do stopnia porucznika marynarki. Od października 1944 do grudnia 1945 służył na ORP Conrad, od grudnia 1945 do 1947 w Obozie Marynarki Wojennej ORP Bałtyk[4][5]. W 1947 powrócił do Polski[3].
W 1951 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim, od 1952 pracował na macierzystej uczelni[1], kolejno jako asystent w Katedrze Prawa Rzymskiego (od 1 marca 1952 do 1 września 1953), starszy asystent (1953–1956) i adiunkt w Katedrze Prawa Cywilnego (od 1956)[2]. W 1957 został kandydatem nauk[3] na podstawie pracy Zdolność prawna państwowej osoby prawnej napisanej pod kierunkiem Adama Chełmońskiego[6]. W latach 1957–1958 studiował na Harvard Law School, otrzymując tytuł Master of Law[3]. W 1961 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Zasady odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów[7] i został mianowany docentem[1]. W latach 1962–1964 był prodziekanem, w latach 1964–1972 dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UWr., w latach 1961–1969 kierował Zakładem Prawa Prywatnego Międzynarodowego, w latach 1969–1989 Zakładem Prawa Cywilnego i Prawa Prywatnego Międzynarodowego. W 1971 został profesorem nadzwyczajnym, w 1978 profesorem zwyczajnym[1][2]. W 1989 przeszedł na emeryturę[3].
Pod jego kierunkiem prace doktorskie napisali m.in. Józef Frąckowiak i Edward Gniewek.
Był członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (od 1961), w latach 1980–1983 I wiceprezesem WTW, Komitetu Nauk Prawnych PAN (1972–1988), Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów (1973–1987)[1].
Był odznaczony Medalem Morskm, Krzyżem Walecznych, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim[8] i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1996)[9]. W 1994 otrzymał Złoty Medal Uniwersytetu Wrocławskiego.
Jest pochowany na cmentarzu w Pogrzybowie[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, wyd. Interpress, Warszawa 1993, s. 321
- 1 2 3 4 Józef Kremis , Sylwetki profesorów. Kosik Jan (1919–2008) [online], 70.wpae.uni.wroc.pl .
- 1 2 3 4 5 Piotr Machnikowski Jan Kosik – naukowiec, organizator, żołnierz, w Prace z prawa cywilnego dla uczczenia pamięci profesora Jana Kosika, wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, seria Prawo, CCCVIII (2009), s. 7-13
- ↑ Kadry morskie Rzeczypospolitej. Tom V. Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947), s. 311, 337, 377, 387, 390, 402, 628
- ↑ Dariusz Nawrot Kształcenie oficerów polskiej marynarki wojennej w Wielkiej Brytanii, w: Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej, nr 4 (159)/2004, s. 119
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz doktoratów z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2018-10-21].
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz habilitacji z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2018-10-21].
- ↑ Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 585
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 14, poz. 124