Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
działacz młodzieżowy i społeczny |
Odznaczenia | |
Jan Grzywaczewski (ur. w 1901, zm. 7 września 1939 w Siedlcach) – polski działacz społeczny.
Życiorys
Był synem Kazimierza, szewca, i Rozalii z domu Dziugieł, miał starszego brata Stanisława[1]. Uczył się nieregularnie, na skutek trudnych warunków materialnych. W 1926 roku zdał maturę po ukończeniu kursów dla byłych wojskowych i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Poza tym uczył się w Szkole Nauk Politycznych i na Wolnej Wszechnicy Polskiej[2][3].
W latach 1918–1921 służył w wojsku, skąd wyszedł w stopniu sierżanta[2].
Po wojnie polsko-bolszewickiej rozpoczął pracę w drukarni, gdzie po pewnym czasie został zastępcą kierownika.
Działał w organizacjach ideowych młodzieży akademickiej. Należał do Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Wyższych[4] i brał udział w jej przekształcaniu w Związek Polskiej Młodzieży Demokratycznej (ZPMD), w którym został przewodniczącym okręgu i członkiem Wydziału Wykonawczego, kierującym pracami Związku na wszystkich uczelniach Polski. Był członkiem Komitetu Centralnego (w roku 1931/1932[4]) tajnego Związku Młodzieży Polskiej („Zetu”)[4] oraz Związku Patriotycznego. W tym czasie był również redaktorem „Myśli Akademickiej” i współpracownikiem „Brzasku” (gdzie przeważnie pisał anonimowo)[2].
Interesował się zagadnieniami handlu zagranicznego, emigracji i sprawami morskimi. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Akademickiego Związku Morskiego (AZM)[5]. Jako prezes tego związku reprezentował go na Międzynarodowym Zjeździe „Organizacji Studentów” w Bukareszcie (1932). W latach 1933–1935 był jednym z założycieli i redaktorów kwartalnika AZM-u „Szkwał”. Współpracował również z miesięcznikiem „Morze”. Był organizatorem akademickich obozów letnich nad morzem i członkiem Rady Głównej Ligi Morskiej i Kolonialnej. Czynnie uczestniczył w zjazdach Światowego Związku Polaków za Granicą w latach 1934–1938[2].
W latach 1930–1939 pracował w Departamencie Handlu Zagranicznego Ministerstwa Przemysłu i Handlu[2][4].
W 1938 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi w służbie państwowej[6].
W sierpniu 1939 roku został powołany jako podporucznik rezerwy[4] do wojska. Poległ od bomby niemieckiej, pełniąc obowiązki komendanta dworca w Siedlcach[2][7].
Przypisy
- ↑ Profil Jana Grzywaczewskiego na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego [online] [dostęp 2016-12-11] .
- 1 2 3 4 5 6 Dłużewska-Kańska 1960 ↓, s. 127.
- ↑ Janusz Rakowski: ZET akademicki w latach 1918–1927. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 351. ISBN 83-01-12142-4.
- 1 2 3 4 5 Nowacki 1996 ↓, s. 265.
- ↑ Antoni Maciejewski: Z dziejów Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej 1927–1939. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.), Józef Pietrusza: ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 390. ISBN 83-01-12142-4.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 232, poz. 510
- ↑ Zbigniew Czeczot-Nawrat: Wrzesień i po wrześniu w kraju. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.), Józef Pietrusza: ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 493. ISBN 83-01-12142-4.
Bibliografia
- Zofia Dłużewska-Kańska: Grzywaczewski Jan. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 9. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1960, s. 127.
- Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-12142-4.