Jan Gaj
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1943
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 lutego 2011
Warszawa

profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka ciała stałego, właściwości optyczne i magnetyczne półprzewodników
Profesura

25 listopada 1992

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Jan Antoni Gaj (ur. 28 kwietnia 1943 w Krakowie, zm. 19 lutego 2011 w Warszawie) – polski fizyk, specjalizujący się w fizyce ciała stałego i fizyce półprzewodników, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie farmaceutów, Romana i Zofii z Łączkowskich[1]. W 1960 został laureatem Olimpiady Fizycznej, zdał maturę w liceum ogólnokształcącym w Chodzieży i rozpoczął studia z zakresu fizyki na wydziale matematyki i fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1965 r. był pracownikiem Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego[1], od 1992 r. był profesorem UW[2]. Zapoczątkował spektroskopię optyczną półprzewodników półmagnetycznych. Zajmował się badaniami związanymi ze spinem nośników ładunku i ekscytonów w półprzewodnikach i w niskowymiarowych strukturach półprzewodnikowych takich jak studnie kwantowe i kropki kwantowe. Był także wykładowcą oraz popularyzatorem fizyki. Opublikował podręcznik akademicki Elektryczność i magnetyzm (2000), książkę Laboratorium fizyczne w domu (1982), a także był współautorem dwóch podręczników dla liceów[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany na starym cmentarzu na Służewie (koniec alejki między kwaterami VIA i VIIA)[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Gaj Jan [online], Giganci Nauki [dostęp 2024-02-22] (pol.).
  2. ↑ Profesor Jan Gaj [online], Laboratory of Ultrafast MagnetoSpectroscopy (LUMS) [dostęp 2024-02-22] (pol.).
  3. ↑ Miejsca spoczynku osób związanych z Wydziałem Fizyki UW [dostęp 2024-02-22].

Bibliografia

  • Jan Gaj, Laboratorium fizyczne w domu, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1982.
  • Jan Gaj, Elektryczność i magnetyzm, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2000.
  • J.A. Gaj, J. Kossut, Introduction to the Physics of Diluted Magnetic Semiconductors, Springer Series in Materials Science 144. Springer, Berlin 2010.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.