| ||
Data urodzenia |
ok. 1500, | |
---|---|---|
Data śmierci | ||
Biskup żmudzki | ||
Okres sprawowania |
1555-1563 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
1555 | |
Sakra biskupia |
1556 |
Jan Domanowski herbu Lubicz[1] (ur. ok. 1500, zm. 1563) – biskup żmudzki od 1556, wikariusz i oficjał generalny kapituły wileńskiej od 1530, sekretarz królewski od 1539.
Studiował prawdopodobnie na Akademii Krakowskiej, później uzupełniał wykształcenie we Włoszech, gdzie studiował prawo i teologię. W 1521 za poparciem królowej Polski Bony Sforzy został kanclerzem biskupa wileńskiego. Kierował odbudową, zniszczonej w pożarze katedry św. Stanisława w Wilnie. Jako biskup żmudzki na synodzie diecezjalnym w 1556 popierał opodatkowanie się duchowieństwa na potrzeby wojska przed zbliżającą się wojną litewsko-rosyjską. 28 listopada 1561 odebrał przysięgę od Gotarda Kettlera i przedstawicieli stanów inflanckich na wierność królowi polskiemu.
Na jego polecenie Piotr Rojzjusz opracował statut kapituły żmudzkiej Constitutiones ecclesiae mednicensis i Novelle constitutionis ecclesie mednicensis.
Przypisy
- ↑ Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., t. I, Lipsk 1846, s. 61.
Bibliografia
- Józef Jasnowski, Jan Domanowski, w: Polski Słownik Biograficzny, 1939-1946, t. V, s. 298-299.