Jan Bobowski

Data i miejsce urodzenia	17 października 1917 Zakopane
Data i miejsce śmierci	9 marca 1970 Zakopane
Zawód, zajęcie	architekt, narciarz, kurier tatrzański
Odznaczenia

Jan Bobowski (ur. 17 października 1917 w Zakopanem, zm. 9 marca 1970 tamże^[1]) – polski architekt, narciarz, kurier tatrzański.

Życiorys

Narciarstwo zaczął uprawiać we wczesnym dzieciństwie. Zdobył Mistrzostwo Karpat Wschodnich w Worochcie (1939)^[2]. Występował, jako zawodnik Wisły Zakopane, w konkurencjach klasycznych na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym w 1939 (Zakopane). W marcu 1939 otrzymał powołanie do wojska (1. Pułk Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu^[2]). Podczas służby trenował nadal, przygotowując się do Zimowych Igrzysk Olimpijskich planowanych na 1940^[2].

Po napaści Niemiec na Polskę walczył w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli niemieckiej. Zbiegł z obozu jenieckiego i wrócił do Zakopanego. W początku 1940 związał się z ruchem oporu.

1 lutego 1940 roku z grupą 11 sportowców zakopiańskich (większość z tej grupy była mistrzami lub wicemistrzami Polski w narciarstwie) przedostaje się przez Tatry i Słowację na Węgry, gdzie wstępuje do służby kurierskiej. Otrzymuje pseudonim „Ceper”.^[3].

W grupie, która dotarła do Budapesztu, poza samym Janem Bobowskim, znaleźli się również: Stanisław Kula, Jan i Andrzej Marusarzowie, Mieczysław Joszt, Józef Szczepaniak, Anatol Graneld, Czesław i Stanisław Wrześniakowie, Zenon Michalik i Władysław Roj-Gąsienica.

Na szlakach kurierskich wiodących z Zakopanego przez Tatry do Budapesztu oraz do stolicy Węgier z Waksmundu przez Spisz działał w latach 1940-1944.^[1][4][5]

Po zakończeniu wojny skończył studia inżynierskie i pracował jako architekt w Zakopanem^[2]. W mieście tym działał też społecznie^[1].

Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem^[6].

Był wnukiem Klemensa Bachledy^[7].

Odznaczenia

Otrzymał m.in.:

• Krzyż Walecznych,
• Medal Zwycięstwa i Wolności,
• Srebrny Krzyż Zasługi (za osiągnięcia zawodowe)^[2].

Przypisy