Jan Adam Prus-Niedzielski
Ilustracja
Jan Niedzielski, kapitan, dowódca 1 kompanii 17 batalionu 5 Kresowej Dywizji Piechoty
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 października 1908
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 listopada 1995
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

53 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
17 Lwowski Batalion Strzelców
26 Poznański Batalion Piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii
dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino

Jan Adam Prus-Niedzielski (ur. 12 października 1908 we Lwowie, zm. 2 listopada 1995 w Londynie) – pułkownik piechoty.

Życiorys

Jan Adam Niedzielski urodził się 12 października 1908 roku we Lwowie, w rodzinie Adama, radcy lwowskiego, i Wilhelminy z domu Demgo.

W latach 1928–1931 był podchorążym Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1931 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 roku i 236. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 49 pułku piechoty w Kołomyi[1][2]. 22 lutego 1934 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 293. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Następnie był instruktorem w szkole podoficerskiej w Stanisławowie. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził batalionem marszowym 53 pułku piechoty, który wchodził w skład Grupy „Żółkiew”[4].

Aresztowany przez Sowietów został wywieziony na Syberię. Tam przyłączył się do armii generała Andersa, był uczestnikiem walk o Monte Cassino, jako dowódca kompanii w 17 Lwowskim batalionie strzelców. Od 3 kwietnia 1945 roku był zastępcą dowódcy 26 Poznańskiego batalionu piechoty w Szkocji.

Po wojnie pozostał w Londynie na emigracji. Do końca życia wspierał muzeum gen. Sikorskiego, prowadził wykłady, szkolił żołnierzy, aktywnie angażował się w sprawy niepodległościowe. Był jednym z liderów Stronnictwa Pracy-Chrześcijańskiej Demokracji, członkiem VII (1983–1989) i VIII (1989–1991) Rady Narodowej RP[5].

Zmarł 2 listopada 1995 roku w Londynie.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 15 sierpnia 1931 roku, s. 305, 312.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 134, 577.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 23 lutego 1934 roku, s. 77.
  4. ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 163, 197, 280, 388.
  5. ↑ Romuald Turkowski, Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1973–1991, Wyd. Sejmowe, Warszawa 2002, s. 62, 124, 128.
  6. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 14, Nr 3 z 31 grudnia 1982.
  7. ↑ 17 Lwowski Batalion Strzelców - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-01-28].

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
  • Karolina Grodziska Polskie groby na cmentarzach Londynu, tom 2, wyd. PAU, Kraków 2001.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.