Jamnik
Ilustracja
Blok od strony ul. Kijowskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Kijowska 11

Architekt

Jan Kalinowski

Inwestor

Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa „Praga”

Kondygnacje

7

Rozpoczęcie budowy

1971

Ukończenie budowy

1973

Pierwszy właściciel

Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa „Praga”

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jamnik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jamnik”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Jamnik”
Ziemia52°15′12″N 21°02′59″E/52,253333 21,049722

Jamnik[1][2], także deska[3][4] lub mrówkowiec[5][6] − blok mieszkalny znajdujący się przy ul. Kijowskiej 11 w dzielnicy Praga-Północ w Warszawie.

Budynek ma 508 metrów długości i jest uważany za najdłuższy budynek mieszkalny w Warszawie[7][4][6]. Jednak na Przyczółku Grochowskim w dzielnicy Praga-Południe znajduje się inny blok mieszkalny, nazywany zwyczajowo Pekinem, o długości około 1,5 km. Nie tworzy on jednej linii jak budynek przy ul. Kijowskiej, a jego części mają różne adresy.

Opis

Budynek został wzniesiony w latach 1971−1973 w południowej części osiedla Szmulowizna, naprzeciwko dworca Warszawa Wschodnia, według projektu Jana Kalinowskiego[6][4]. Budynek miał zasłonić nieatrakcyjną zabudowę Szmulowizny przed wzrokiem podróżnych wysiadających na reprezentacyjnym placu przed dworcem[8][9]. Inwestorem była Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa „Praga”[10].

Nowo wybudowany budynek budził zachwyt dziennikarzy, jednak zaprojektowano w nim małe mieszkania o niezbyt funkcjonalnym rozkładzie[1]. Ma 430 mieszkań w 43 klatkach schodowych i 132 garaże[11]. W każdej klatce jest 10 mieszkań. Okna wszystkich wychodzą na dwie strony budynku[12]. W 2008 mieszkało w nim ponad 1200 mieszkańców[11].

Aby przerwać monotonię budynku, planowano wznieść przed nim pawilony handlowe tworzące grzebień, planu jednak nie zrealizowano[13].

W 2017 na bocznej ścianie budynku (od strony ul. Markowskiej) umieszczono mural z wizerunkiem jamnika, który ma przypominać, że jest to najdłuższy prosty budynek stolicy[2]. Oprócz wizerunku psa umieszczono tam również m.in. logo właściciela, Robotniczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Praga”, i krótką informacja o budynku wraz z rokiem jego budowy (1970)[2].

W kulturze masowej

  • W 2004 brytyjski zespół Travis nakręcił w budynku i na jego podwórkach teledysk Love Will Come Through[14].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 7. ISBN 83-906889-2-1.
  2. 1 2 3 Nowy mural na warszawskiej Pradze!. [w:] Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa „Praga” [on-line]. 6 września 2017. [dostęp 2019-02-17].
  3. ↑ Jerzy Kasprzycki: Warszawa-Praga. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1980, s. 32.
  4. 1 2 3 Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1989-2001. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2002, s. 53. ISBN 83-908950-5-6.
  5. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 334. ISBN 83-01-08836-2.
  6. 1 2 3 Michał Pilich: Warszawska Praga. Warszawa: Fundacja "Centrum Europy", 2005, s. 112. ISBN 83-923305-7-9.
  7. ↑ Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze "Rzeczpospolita", 1987, s. 148. ISBN 83-85028-56-0.
  8. ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz: Praski przewodnik literacki. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2018, s. 62. ISBN 978-83-951050-2-9.
  9. ↑ Jarosław Zieliński: Koneser, Ząbkowska i okolice. Warszawa: Wydawnictwo EKBIN, 2017, s. 90. ISBN 978-83-940941-9-5.
  10. ↑ Tatiana Hardej. Wyjątkowo dłuuuuuugi Jamnik. „Stolica”, s. 85, styczeń−luty 2023.
  11. 1 2 Maciej Miłosz. Praski jamnik, najdłuższy blok nowoczesnej Warszawy. „Życie Warszawy”, 2008-01-15. [dostęp 2018-01-14].
  12. ↑ Praski jamnik, najdłuższy blok nowoczesnej Warszawy | zyciewarszawy.pl [online], www.zw.com.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  13. ↑ Dwa nowe praskie plany Dariusz Bartoszewicz, Gazeta Wyborcza – "Stołeczna", 2 lipca 2001 r.
  14. ↑ Jarosław Trybuś: Przewodnik po warszawskich blokowiskach. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, s. 154. ISBN 978-83-60142-31-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.