Jamna[1]
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Sudety Zachodnie

Potok
Długość ok. 7,7 km
Spadek

12,99‰

Powierzchnia zlewni

13,95[2] km²

Źródło
Miejsce północne zbocze wzniesienia Kaczmarka
Wysokość

ok. 330 m n.p.m.

Współrzędne

51°00′43,4″N 15°36′20,1″E/51,012058 15,605583

Ujście
Recypient Bóbr
Miejsce

na północnym obrzeżu miejscowości Wleń

Wysokość

ok. 230 m n.p.m.

Współrzędne

51°01′27,9″N 15°39′40,3″E/51,024417 15,661194

Położenie na mapie gminy Wleń
Mapa konturowa gminy Wleń, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Jamna – potok w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Zachodnich[3][4].

Ciek o długości około 7,7 km, lewy dopływ Bobru, jest ciekiem III rzędu należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego[5].

Położenie

Rzeka w Sudetach Zachodnich na Pogórzu Izerskim[6]. Źródło rzeki położone jest na północnym zboczu wzniesienia Kaczmarka. Środkowa i dolna część potoku położona jest na obszarze Parku Krajobrazowego Doliny Bobru w zachodniej jego części[6].

Charakterystyka

Potok wyżynny krzemianowy[7]. W części źródliskowej potok przez niewielki odcinek płynie w kierunku północno-wschodnim, meandrując dobrze wykształconą wąską o łagodnych zboczach doliną. Na poziomie 310 m n.p.m. potok skręca lekko w kierunku wschodnim, gdzie na 3,16 km biegu przyjmuje prawy dopływ spod Kleczy[6]. Na poziomie 300 m n.p.m. potok opuszcza zalesiony teren i płynie otwartym terenem wzdłuż drogi w kierunku małej osady Łupki Drugie[6]. Za Łupkami Drugimi potok wpływa do zalesionej dobrze wykształconej V-kształtnej doliny, którą wzdłuż drogi płynie w kierunku miejscowości Łupki[8], gdzie na 6,1 km biegu przyjmuje lewy dopływ tzw. dopływ w Łupkach. Po opuszczeniu miejscowości Łupki, potok między wzniesieniami: Stróżna po północnej stronie i Góra Zamkowa po południowej meandrując płynie w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 230 m n.p.m., na północnym obrzeżu miejscowości Wleń uchodzi do Bobru[6]. Koryto potoku kamienisto-żwirowe słabo spękane i nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-wschodni. Jest to potok odwadniający północno-wschodnią część Wzgórz Radomickich[6]. Potok w większości nieuregulowany dziki. W większości swojego biegu płynie wśród terenów niezabudowanych, obok lokalnej drogi Łupki Drugie-Radomice. Brzegi w 85% zadrzewione. Potok charakteryzuje się wyrównanymi spadkami podłużnymi i zmiennymi wodostanami. Gwałtowne topnienie śniegu wiosną, a w okresach letnich wzmożone opady i ulewne deszcze, które należą w tym rejonie do częstych zjawisk, sprawiają wezbrania wody i stwarzają zagrożenie podtopień.

Budowa geologiczna

Podłoże koryta potoku stanowią skały blok karkonosko-izerskiego, przykryte osadami plejstoceńskimi – gliny i piaski[6].

Dopływy

  • P. dopływ spod Kleczy
  • L. dopływ w Łupkach

oraz kilka bezimiennych strumieni i potoków mających źródła na zboczach przyległych wzniesień oraz kilkanaście cieków okresowych[6].

Miejscowości nad rzeką

Łupki Drugie, Łupki[6].

Rozwój osadnictwa wzdłuż rzeki

Osadnictwo rozwinęło się w dolnym biegu rzeki w X wieku[9]. Po 1945 dolina została zasiedlona ludnością ze wschodnich krańców Polski. W okresie PRL-u dobre warunki dla rozwoju rolnictwa przyczyniły się do tego, że nie nastąpiło wyludnienie. Mieszkańcy doliny w większości utrzymują się z rolnictwa.

Turystyka

Inne

W potoku występują jętki: Baetis rhodani, Rhitrogena gr. semicolorata, Ecdyonurus dispar, Seratella ignita i Paraleptophlebia submarginata, oraz chruściki: Hydropsyche angustipennis i Rhyacophila nubila[10].

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.