Służba w wojsku

Kiedy rabin Kaniewski został wcielony do Armii Czerwonej, rewolucja bolszewicka trwała w pełni. Mimo trudnych warunków służby wojskowej nadal ściśle przestrzegał wszystkich micwos.

Istnieje przekaz, że w czasie odbywania służby wojskowej Kaniewski został postawiony przed sądem wojennym za "niewykonanie swego obowiązku" - wykonanie wojskowego obowiązku graniczyło z możliwością złamania szabatu. Został zmuszony do przejścia między dwoma rzędami żołnierzy, którym kazano go bić, gdy przechodził. Nalegał także, by mógł nosić letni mundur zimą, ponieważ nie było problemu z szatnezem (mieszaniem tkanin). W późniejszych latach rabin Kaniewski zauważał, że nigdy później nie miał takiej satysfakcji, jaką czerpał z utrzymania w tamtym czasie i warunkach swoich przekonań i zasad religijnych^[5].

Erec Izrael

W 1934 r., za pilną namową swojego szwagra, Chazona Isza^[9], Kaniewski wyjechał z Polski i przeniósł się do Izraela. Osiedlił się w Bene Berak, gdzie jego szwagier, rabin Karelitz, mieszkał od półtora roku.

W Bene Berak Kaniewski kierował przez wiele lat dwoma jesziwami. Choć znany był jako światowej klasy uczony, Kaniewski unikał rozgłosu i żył w skromnym otoczeniu, ucząc, pisząc i oddając się Torze i dobrym uczynkom.

Kaniewski, Steipler, znany był z tego, że na szabat włączał fragmenty z VeHigadeta autorstwa Jakowa Galińskiego, swojego przyjaciela z jesziwy nowogródzkiej^[10].

tablica pamiątkowa pod dawnym domem Steiplera w Bene Berak

Steipler zasłynął też tym, że odkąd przybył do Izraela, nigdy - nawet na krótką wizytę - nie opuścił już kraju.

Kiedy zmarł, w 1985 roku, ponad 150 000 żałobników uczestniczyło w jego pogrzebie^[10]. Pochowany jest na cmentarzu w Bene Berak^[11].

Jakow Izrael Kaniewski, z żoną Miriam - siostrą rabina Karelitza - miał dwoje dzieci. Jego córka nadal mieszka w Bene Berak, syn, rabin Chaim Kaniewski, jest światowej sławy uczonym i rabinicznym autorytetem judaizmu ultraortodoksyjnego.