Jadwiga Budlewska
Ilustracja
Jadwiga Budlewska (1953), autoportret, olej
Data i miejsce urodzenia

9 października 1920
Piotrków Trybunalski

Data i miejsce śmierci

28 września 1999
Łódź

Narodowość

polska

Alma Mater

Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Łodzi

Dziedzina sztuki

artysta plastyk

Jadwiga Budlewska (ur. 9 października 1920 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 28 września 1999 w Łodzi) – polska artystka plastyk, nauczycielka. Od roku 1962 członkini rzeczywista Związku Polskich Artystów Plastyków.

Życiorys

Absolwentka Gimnazjum im. Anny Jabłonowskiej w Białymstoku (1938). Studiowała w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie do rozpoczęcia II wojny światowej. Po aresztowaniu ojca, Józefa Ostruszki, ostatniego prezesa Sądu Okręgowego w Białymstoku przez NKWD 27 września 1939, uciekła wraz z mężem, matką i siostrą do Piotrkowa Trybunalskiego w Generalnym Gubernatorstwie.

W 1949 dostała się na studia w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi i w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Dyplom uzyskała w 1955 na Wydziale Włókiennictwa ze specjalnością druk na tkaninie. Była członkien Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1953 pracowała w Centralnym Laboratorium Przemysłu Dziewiarskiego w Łodzi jako projektantka wzorów. W 1955 przeszła do Laboratorium Przemysłu Jedwabniczego, również w Łodzi, gdzie pracowała jako projektantka wzorów na jedwabiu. Równolegle zajmowała się dekoracją wystaw.

W 1963 zaczęła pracę w szkolnictwie jako nauczycielka rysunku, kompozycji plastycznej i historii sztuki oraz kostiumologii w Technikum Odzieżowym w Pabianicach[1]. W 1967 w Łodzi ukończyła studia pedagogiczne dla nauczycieli szkół zawodowych.

Na emeryturze od 1976 skierowała swoje zainteresowania ku tkaninie dekoracyjnej. Była luźno związana z Grupą Tkacką 10 x TAK z Wrocławia, założoną przez Ewę Poradowską-Werszler. Niemal corocznie brała udział w plenerach ogólnopolskich tkactwa artystycznego, przede wszystkim przy fabryce dywanów w Kowarach[2]. Na początku twórczości w zakresie tkaniny artystycznej interesowała się i ćwiczyła różnorodne sploty, bawiła się kompozycją kolorów i włóknem jako materią. Po pewnym czasie w jej pracach pojawił się stały motyw muszli, która stała się jej znakiem rozpoznawczym, np. w tkaninie „Szuwary” (na fotografii). Brała udział w wystawach poplenerowych w Kowarach i Wrocławiu (tkanina pt.: „Słońce dobre i złe"), oraz w wystawach zbiorowych w Łodzi i Warszawie. Jej tkaniny zostały zakupione do Republiki Federalnej Niemiec i do Francji[3].

Nagrody

Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki za całokształt twórczości artystycznej (1959).

Rodzina

Córka Anny (z dm. Bokalskiej) i Józefa Ostruszki. Od roku 1939 zamężna z Eugeniuszem Budlewskim. Matka dwóch córek, Ewy Bożeny (ur. 1944) i Marii Mileny (ur. 1951).

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Roman Kubiak: My Pabianiczanie, Wydawca – Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 170, ISBN 978-83-945659-1-6.
  2. ↑ http://wt.kowary.wro7.pl/plenery/wt1986.htm, data dostępu 2020-08-23.
  3. ↑ Wełna na kilogramy.. wt.kowary.wro7.pl. [dostęp 2023-04-20]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.