| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Doktor habilitowany nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: kartografia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1973 – geografia |
| Habilitacja |
1992 – geografia |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia |
Uniwersytet Warszawski; Wydział Geografii i Studiów Regionalnych; Katedra Kartografii |
| Stanowisko |
profesor nadzwyczajny |
| Okres zatrudn. |
od 1969 |
| uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1985–1994 |
Jacek Pasławski (ur. 4 lipca 1942 w Zwierzyńcu[1]) – polski kartograf, metodyk i historyk kartografii związany z Uniwersytetem Warszawskim, profesor nadzwyczajny.
Życiorys
W 1965 ukończył studia geograficzne na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego. Jego praca magisterska dotyczyła pruskiej mapy Karte des Deutschen Reiches w skali 1:100 000. Po studiach pracował przez cztery lata w Państwowym Przedsiębiorstwie Wydawnictw Kartograficznych. Następnie w 1969 rozpoczął na UW studia doktoranckie. W 1973 obronił pracę doktorską Kartograficzne aspekty regionalizacji geograficzno-ekonomicznej napisaną pod kierunkiem Lecha Ratajskiego i został na UW zatrudniony jako adiunkt. W 1976 odbył roczne stypendium w Kansas University. Habilitował się w 1992 na podstawie rozprawy Kartogram jako forma prezentacji kartograficznej[1].
Pracując na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1985–1994 prowadził też zajęcia z kartografii i topografii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. W okresie 1997–2011 był kierownikiem Katedry Kartografii na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego[2].
Specjalista w zakresie teorii kartografii, w tym kartograficznych metod prezentacji. Autor licznych artykułów dotyczących różnych form prezentacji, w szczególności kartogramów i map kropkowych, oraz historii kartografii. Autor i współautor podręczników akademickich, od 1977 członek redakcji „Polskiego Przeglądu Kartograficznego”, a w 1996–2014 jego redaktor naczelny. Uczestniczył w pracach Rady Redakcyjnej Atlasu Rzeczypospolitej Polskiej.
Członek Komitetu Nauk Geograficznych PAN[3], Stowarzyszenia Kartografów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Geograficznego, w którym był współtwórcą i pierwszym przewodniczącym Oddziału Kartograficznego. Wieloletni członek Komitetu Narodowego ds. Międzynarodowej Asocjacji Kartograficznej oraz Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej. Wypromował 6 doktorów i ponad 30 magistrów. Odznaczony Medalem Stowarzyszenia Kartografów Polskich im. prof. Andrzeja Makowskiego za istotny wkład w rozwój kartografii[2].
Ważniejsze prace
- Jacek Pasławski: Jak opracować kartogram. Warszawa: Uniwersytet Warszawski. Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, 2003. ISBN 83-89502-30-5.
- Jacek Pasławski (red.): Wprowadzenie do kartografii i topografii. Wrocław: Nowa Era, 2006. ISBN 83-7409-229-7.
- Jacek Pasławski: Z historii kartograficznych form i metod prezentacji. [w:] Internetowy atlas metod kartograficznych [on-line]. 2010-2012. [dostęp 2018-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)].
Przypisy
- 1 2 Pracownicy Katedry Kartografii 1950–2000, w: Prace i Studia Geograficzne Tom 26, Warszawa 2000, s. 164, 171.
- 1 2 Anna Wardziak. Medale Stowarzyszenia Kartografów Polskich dla geografów i geodety. „Geodeta”. 9, s. 30–31, wrzesień 2019.
- ↑ Dr hab. Jacek Pasławski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-10-20].
Bibliografia
- Dr hab. Jacek Pasławski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-10-20].
- Jacek Pasławski. Siedemdziesięciolecie urodzin redaktora Jacka Pasławskiego. „Polski Przegląd Kartograficzny”. 3, s. 276, 2012. ISSN 0324-8321. [dostęp 2018-06-26].