| Obszar |
starożytne południe i centralna część Włoch |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Klasyfikacja genetyczna |
|
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | sabe1249 |
| Występowanie | |
 | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki oskijsko-umbryjskie – grupa języków italskich (w ramach rodziny języków indoeuropejskich), które używane były przez plemiona Samnitów i Umbrów, po czym zostały wyparte przez łacinę wraz ze wzrostem potęgi i znaczenia Starożytnego Rzymu. Języki te rozwinęły się w pierwszej połowie I wieku p.n.e. do początku I wieku naszej ery. Informacje na temat języków oskijsko-umbryjskich pochodzą głównie z inskrypcji np. z tablic iguwińskich, głównie w dwóch językach: oskijskim i umbryjskim[1], wciąż jednak istnieją pewne oskijsko-umbryjskie zapożyczenia językowe w łacinie.
Przypisy
- ↑ Adams i Mallory 2006 ↓, s. 18-19.
Bibliografia
- D.Q. Adams, J.P. Mallory: The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World. Oxford University Press, 2006. ISBN 0-19-928791-0. OCLC 139999117. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.