Rozmieszczenie geograficzne języków rodziny uralskiej:

     języki fińskie

     języki ugryjskie

     języki samojedzkie

     język jukagirski

Języki jukagirskie – rodzina dwóch języków Jukagirów żyjących w północno-wschodniej Syberii, zwłaszcza w dolinie rzeki Kołymy. Obecnie używane przez około 370 osób[1]. Silnie zagrożone wymarciem. Zwyczajowo zaliczane do języków paleoazjatyckich[2], pod względem genetycznym bywają klasyfikowane jako odrębne w rodzinie języków uralskich (część językoznawców określa tę rodzinę jako uralsko-jukagirską). Istnieje ubogie piśmiennictwo w językach Jukagirów (głównie słowniki stworzone przez naukowców), używana jest nieco zmodyfikowana cyrylica.

Klasyfikacja genetyczna

Grupy i języki Liczba mówiących Kraje
północnojukagirski (tundrowy, tundrowo-jukagirski)370Rosja
południowojukagirski (kołymski, kołymsko-jukagirski, leśno-jukagirski)370Rosja

Cechy języków jukagirskich

  • Fonemy sz i ż nie występują w języku tundrowym.
  • Rzeczownik posiada 7 przypadków.
  • Czasownik odmienia się.
  • Brak przymiotników. Ich funkcję pełnią czasowniki wyrażające cechy.
  • Występują osobne gramatyczne konstrukcje dla wyrażenia akcentu logicznego.
  • W słownictwie dużo zapożyczeń z języków sąsiednich ludów.

Alfabet

А а Аа аа Б б В в Г г Ғ ғ Д д Дь дь
Е е Ё ё Ж ж З з И и Ии ии Иэ иэ Й й
К к Л л Ль ль М м Н н Нь нь Ң ң О о
Оо оо Ö ö П п Р р С с Сь сь Т т У у
Уу уу Уö уö Ф ф Х х Ц ц Ч ч Ш ш Щ щ
Ъ ъ Ы ы Ь ь Э э Ю ю Я я

Przypisy

  1. ↑ ВПН-2010 [online], www.gks.ru [dostęp 2017-11-24] (ros.).
  2. ↑ Jozef Genzor, Jazyky sveta: história a súčasnosť, wyd. 1, Bratislava: Lingea, 2015, s. 309, ISBN 978-80-8145-114-0, OCLC 950004358 (słow.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.