Język mesapijski – wymarły język indoeuropejski, używany w starożytności przez Messapiów i Japygów na obszarze południowo-wschodniej Italii (dzisiejszy włoski region Apulia). Zachowało się blisko 300 inskrypcji w tym języku, przede wszystkim antroponiów, zapisanych w alfabecie wywodzącym się z formy jońskiej alfabetu greckiego, datowanych na VI–I wiek p.n.e. Niewiele wiadomo o jego historii i strukturze. Sugerowany jest bliski związek z językiem ilirskim używanym na obszarze zachodnich Bałkanów[1].

Przypisy

  1. ↑ Benjamin W. Fortson: Indo-European Language and Culture: An Introduction. John Wiley & Sons, 2009, s. 467. ISBN 978-1-4051-8896-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.