Kerinci
Obszar

Jambi (Indonezja)

Liczba mówiących

285 tys.

Pismo/alfabet

łacińskie, kaganga (rencong)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3 kvr
IETF kvr
Glottolog keri1250
Ethnologue kvr
BPS 0026 0
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kerinci (lub kerinchi), także kinchai – język austronezyjski używany na wyspie Sumatra w Indonezji. Obszar jego użycia obejmuje kabupaten Kerinci w prowincji Jambi oraz kabupaten Solok Selatan w prowincji Sumatra Zachodnia[1]. Ludność Kerinci zamieszkuje też inne zakątki Indonezji oraz Malezję[2].

Według danych Ethnologue posługuje się nim 285 tys. ludzi, z czego 260 tys. zamieszkuje Indonezję (2000). Jest silnie rozdrobniony dialektalnie[1]. W 1988 r. wyróżniono sześć dialektów: sungai penuh, pondok tinggi, dusun baru, rawang, semurup, lempur[3][4].

Należy do grupy języków malajskich[5], w klasyfikacji Ethnologue stanowi część tzw. makrojęzyka malajskiego[1].

Do poł. lat 50. XX w. pozostawał bliżej nieopisany[2]. Materiały poświęcone kerinci to m.in. opracowania gramatyczne (1981, 1988)[6][4] oraz dwujęzyczny słownik (1985)[7].

Służy przede wszystkim jako język mówiony. Dawniej był zapisywany pismem rencong[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kerinci, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).
  2. 1 2 3 Nikelas i in. 1981 ↓, s. 2.
  3. ↑ Anderbeck 2008 ↓, s. 100.
  4. 1 2 Amir Hakim Usman, Fonologi dan Morfologi Bahasa Kerinci Dialek Sungai Penuh, Jakarta: Universitas Indonesia, 1988, OCLC 769723739 [dostęp 2024-03-04] (indonez.).
  5. ↑ Adelaar 2018 ↓, s. 571.
  6. ↑ Nikelas i in. 1981 ↓.
  7. ↑ A. Hakim Usman, Kamus Umum Kerinci-Indonesia, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985, OCLC 15239839 [dostęp 2024-03-04] (indonez.).

Bibliografia

  • Alexander Adelaar, Dialects of Malay/Indonesian, [w:] Charles Boberg, John Nerbonne, Dominic Watt (red.), The Handbook of Dialectology, Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, 2018, s. 571–579, ISBN 978-1-118-82759-8, OCLC 1022117457 (ang.).
  • Karl Ronald Anderbeck, Malay Dialects of the Batanghari River Basin (Jambi, Sumatra), Dallas: SIL International, 2008 (SIL e-Books 6), ISBN 978-1-55671-189-3, OCLC 713269053 [dostęp 2024-03-04] (ang.).
  • Syahwin Nikelas i inni, Morfologi dan Sintaksis Bahasa Kerinci, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1981, OCLC 28707684 [dostęp 2024-03-04] (indonez.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.