gurani, howrami
Obszar

Irak, Iran

Liczba mówiących

300 tys. (2007)

Pismo/alfabet

arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 7 wypierany
Kody języka
ISO 639-3 hac
IETF hac
Glottolog gura1251
Ethnologue hac
WALS hwr
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język gurani, gorani, howrami – język zaliczany do podgrupy zaza-gorani języków irańskich[1], używany przez ludność na pograniczu iracko-irańskim.

Według danych z 2007 r. posługuje się nim 300 tys. ludzi[1]. Jego użytkownicy identyfikują się jako Kurdowie[2].

Uchodzi za zagrożony wymarciem[3]. W użyciu są też języki kurdyjski i perski[1]. Gurani wykazuje silne wpływy kurdyjskiego (zwłaszcza środkowokurdyjskiego), co wynika z długookresowych kontaktów. Niemniej z perspektywy historycznej są to zdecydowanie odrębne języki[2].

Posiada ugruntowaną tradycję literacką. Jest zapisywany pismem arabskim[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Gurani, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. 1 2 Haig 2019 ↓, s. 298.
  3. van Driem 2007 ↓, s. 328.

Bibliografia

  • Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  • George van Driem, South Asia and the Middle East, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 283–348, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733 [dostęp 2023-09-26] (ang.).
  • Geoffrey Haig, The Iranian languages of northern Iraq, [w:] Geoffrey Haig, Geoffrey Khan (red.), The Languages and Linguistics of Western Asia: An Areal Perspective, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2019 (The World of Linguistics 6), s. 267–304, DOI: 10.1515/9783110421682-009, ISBN 978-3-11-042168-2, ISBN 978-3-11-042608-3 (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.