Bonerate
Obszar

Celebes Południowy (Indonezja)

Liczba mówiących

9500 (1987)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3 bna
IETF bna
Glottolog bone1254
Ethnologue bna
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język bonerate – język austronezyjski używany przez grupę ludności w prowincji Celebes Południowy w Indonezji. Według danych z 1987 roku posługuje się nim 9500 osób[1].

Publikacja Peta Bahasa podaje, że użytkownicy języka bonerate zamieszkują wieś Bonerate (kecamatan Pasimarannu, kabupaten Kepulauan Selayar)[2]. Z danych Sulawesi Language Alliance wynika, że jest używany na czterech wyspach (na południowy wschód od wyspy Selayar): Bonerate, Madu, Kalaotoa, Karompa[3].

Publikacja Ethnologue wyróżnia dwa dialekty: bonerate, karompa[1].

Według doniesień z lat 80. i 90. XX wieku pozostaje w powszechnym użyciu. W regionie panuje wysoki poziom wielojęzyczności (wiele osób zna również języki: indonezyjski, bugijski, selayar i bajau). Dodatkowo wyspy Kalaotoa i Karompa są zamieszkiwane przez ludność o mieszanym pochodzeniu etnicznym[3].

Został bliżej powiązany z językiem tukang besi[4]. Bywa rozpatrywany jako dialekt południowego wariantu tukang besi[5]. Według tradycji ustnej ludność Bonerate wywodzi się z wyspy Binongko w archipelagu Tukangbesi[3].

Nie wykształcił piśmiennictwa[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bonerate, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. ↑ Bahasa Bonerate. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-24)]. (indonez.).
  3. 1 2 3 David Mead: Bonerate. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-22)]. (ang.).
  4. ↑ Mark Donohue: Tukang Besi dialectology. W: Charles E. Grimes (red.): Spices from the East: Papers in Languages of Eastern Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics. Research School of Pacific and Asian Studies. The Australian National University, 2000, s. 55–72, seria: Pacific Linguistics 503. DOI: 10.15144/PL-503.55. ISBN 978-0-85883-460-6. OCLC 46827844. (ang.).
  5. ↑ René van den Berg: The place of Tukang Besi and the Muna-Buton languages. W: John Lynch (red.): Issues in Austronesian Historical Phonology. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2003, s. 87–113, seria: Pacific Linguistics 550. DOI: 10.15144/PL-550.87. ISBN 0-85883-503-7. OCLC 60341160. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.