Józef Urbanek

Cedr, W-11

podporucznik piechoty rezerwy
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1909 Odrzykoń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Stanowiska	komendanta placówki AK
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Józef Urbanek, ps. Cedr, W-1 (ur. 26 stycznia 1909 w Odrzykoniu, zm. ?) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego i Armii Krajowej.

Życiorys

Syn Ignacego i Apolonii. Miał czterech braci: Jana, Władysława, Tomasza i Franciszka. Po ukończeniu szkoły powszechnej wstąpił do Seminarium Nauczycielskiego w Krośnie, które ukończył w 1933 otrzymując dyplom nauczyciela szkół powszechnych. Służbę wojskową odbył w Przemyślu. Po jej zakończeniu otrzymał pracę nauczyciela na Kresach Wschodnich, m.in. w Brzeżanach w województwie tarnopolskim. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 606. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

Od 1929 był dyrygentem Chóru Ludowego w Odrzykoniu i w tym czasie ożywił jego działalność. Był także zasłużonym działaczem odrzykońskiego teatru.

Awans na podporucznika otrzymał po odbyciu ćwiczeń wojskowych. Brał udział w kampanii wrześniowej. Po rozwiązaniu swoich oddziałów, przebywał na terenach wschodniej Polski. Do Odrzykonia wrócił pod koniec 1941.

W 1943 Józef Urbanek wstąpił w szeregi AK, przyjmując pseudonim "Cedr", a później "W-1". Początkowo pełnił funkcję dowódcy 19 plutonu w Placówce Odrzykoń "Oleander", później objął dowództwo nad utworzonym w placówce plutonem dywersyjnym. Brał udział w wielu akcjach. 1 lipca 1944 dowodził ochroną lotniczego zrzutu 6 ton broni opodal Lubli. W ostatnich miesiącach okupacji niemieckiej przejął funkcję komendanta Placówki "Oleander", "Ola".

Po wejściu Sowietów, w październiku 1944, został aresztowany przez NKWD. Był więziony w Krośnie, na zamku w Rzeszowie i w Kolbuszowej. Przesłuchiwany był w sprawie przynależności do AK i w sprawie ukrywanej broni zrzutowej.

Józef Urbanek ostatni raz widziany był w Kolbuszowej, gdzie NKWD zorganizowało obóz dla żołnierzy AK. Dalsze jego losy i miejsce pochówku nie są znane^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.