Józef Popek
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

16 lutego 1894

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

209 Pułk Piechoty
61 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Józef Popek (ur. 16 lutego 1894) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[1]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, a jego oddziałem macierzystym był 18 Pułk Piechoty[2]. W latach 1922-1924 służył w 10 Pułku Piechoty w Łowiczu[3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1244. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], a 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 484. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Później został przydzielony do Kierownictwa Marynarki Wojennej w Warszawie na stanowisko kierownika Referatu Oficerskiego w Samodzielnym Referacie Personalnym[7][8]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w KMW[9]. Tego samego dnia został powołany do złożenia egzaminu przedwstępnego do Wyższej Szkoły Wojennej[10]. W marcu 1930 został przeniesiony z KMW do Korpusu Ochrony Pogranicza[11][12][13]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Od 28 kwietnia 1936 do marca 1939 dowodził I batalionem 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie[15][16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Później został przeniesiony do 66 Pułku Piechoty w Chełmnie na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[18]. W sierpniu, w czasie mobilizacji, został dowódcą rezerwowego 209 Pułku Piechoty.

24 września objął dowództwo 61 Pułku Piechoty i walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[18].

Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju i został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego. Od września 1945 do 20 marca 1946 był dowódcą 8 Oddziału Ochrony Pogranicza w Przemyślu, po czym został oddany do dyspozycji szefa Departamentu WOP[19].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 91.
  2. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 74.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 152, 432.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 145, 372.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 92.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 742.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 137, 213.
  8. ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 194.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 7.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 2, s. 2.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 117.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 906.
  13. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 32.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
  15. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 98.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 471.
  18. 1 2 Straty ↓.
  19. ↑ Zapałowski 2016 ↓, s. 92, 94, 95, 101.
  20. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56.
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.