Józef Mozołowski (ur. 10 lipca 1858, zm. 11 września 1904 w Sanoku) – urzędnik.

Grobowiec rodziny Mozołowskich w Sanoku

Życiorys

Józef Mozołowski urodził się 10 lipca 1858. Był synem Stefana Mozołowskiego (1826-1908) i Marii z domu Wienkowskiej (1830-1919^[1], córka dr. Józefa Wienkowskiego, lekarza w Sanoku od 1870^[2], zm. 1894^[3]). Jego braćmi byli Jan (1856-1898, inspektor c. k. policji miejskiej w Sanoku^[4][5][6], od 1889 żonaty z Wiktorią Chinalską^[7][8]) oraz Wiktor (radny miejski^[9], działacz sokoli i społeczny w Sanoku, bibliotekarz Czytelni Mieszczańskiej, kupiec^[10], ojciec Bolesława^[11]). Był wyznania greckokatolickiego^[12]. W Sanoku jeden z Mozołowskich był właścicielem hotelu funkcjonującego przy ulicy Jagiellońskiej w Sanoku^{[13][14][uwaga 1]}.

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby urządniczej w sądownictwie. Od około 1886 był kancelistą dla ksiąg gruntowych w C. K. Sądzie Powiatowym w Brzozowie w obrębie C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku^[15]. W maju 1896 jako prowadzący księgi gruntowe został przeniesiony z Brzozowa do Kosowa^[16], po czym w październiku tego roku na własną prośbę został przeniesiony do Sanoka^[17]. W 1897 został mianowany przez C. K. Wyższy Sąd Krajowy we Lwowie oficjałem kancelaryjnym w X klasie rangi prowadzącym księgi gruntowe^[18]. Od tego czasu był urzędnikiem kancelarii sądowej w C. K. Sądzie Obwodowym^[19], później jako oficjał IX klasy rangi od 1898^[20], następnie starszy oficjał od 1899^[21]. Od około 1903 do końca życia pracował w kancelarii sądowej jako c. k. prowadzący księgi gruntowe w sądzie^[22][23] oraz w C. K. Dyrekcji Skarbu w Sanoku^[24]. W połowie 1904 był członkiem rady nadzorczej i sekretarzem Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego w Sanoku^{[25][26][23][24]}. Do końca życia był członkiem wydziału Kasy Oszczędności Miasta Sanoka^[27].

Zmarł po krótkiej chorobie na serce 11 września 1904 w Sanoku w wieku 46 lat^{[12][28][23][29]}. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 13 września 1904^[12], a w pogrzebie uczestniczyli licznie mieszkańcy miasta, zaznaczając tym samym ogólnie panującą sympatię dla zmarłego^[23][30]. Grobowiec rodziny Mozołowskich został uznany za obiekt zabytkowy i podlega ochronie prawnej^[31].

Jego żoną została Antonina z domu Fijałek (1872-1900)^{[32][uwaga 2][24]}. Ich dziećmi byli Aldona Helena (ur. 1890^[33], studiowała medycynę^[34], wpierw zamężna z Jakubowskim, synem właściciela Bóbrki, zmarłym tragicznie pracownikiem naukowym Politechniki Lwowskiej^[35], potem żona ppłk. dr. Mariana Wowkonowicza, została lekarzem internistą^[36][37]), Janina Maria (ur. 1891, nauczycielka^[38], od 1912 zamężna z Henrykiem Grotowskim, urzędnikiem magistratu miasta Lwowa^[39][40]), Stefan (1892-1940, lekarz, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej), Stanisław (1894-1900, zmarł w dzieciństwie, miesiąc po matce), Włodzimierz (1895-1975, lekarz, profesor, oficer Wojska Polskiego)^{[41][42][24][14][43][44]}. Po przedwczesnej śmierci Józefa i Antoniny Mozołowskich wychowaniem ich dzieci zajmowali się brat Józefa, Wiktor Mozołowski, oraz brat matki, ks. prof. Jan Nepomucen Fijałek^[24]. Drugą żoną Józefa Mozołowskiego była Helena^[45]. Miał też córkę Kamilę (ur. 1902, nauczycielkę)^[46]. Jego następcą w Powiatowym Towarzystwie Zaliczkowym w 1905 został wybrany duchowny greckokatolicki ks. Omelan Konstantynowycz, a przeciw takiej decyzji protestował wówczas Wojciech Ślączka wskazując, iż następca powinien być tego samego wyznania co poprzednik^[47].

Uwagi

Przypisy