Józef Krautwald de Annau
Józef Krautwald d’Annau
pułkownik artylerii pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1898
Brody

Data i miejsce śmierci

28 października 1977
Edynburg

Przebieg służby
Lata służby

1918–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

9 Pułk Artylerii Ciężkiej
Centrum Wyszkolenia Artylerii
Szkoła Strzelań
26 Pułk Artylerii Lekkiej
65 Pułk Artylerii Lekkiej
2 Pułk Artylerii Motorowej
1 Pułk Artylerii Motorowej
Wyższa Szkoła Wojenna

Stanowiska

dowódca pułku artylerii
wykładowca

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa (kampania wrześniowa, kampania francuska 1940, kampania 1944–1945)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi

Józef Fryderyk Henryk Ernest Krautwald de Annau[1] (ur. 11 lutego 1898 w Brodach, zm. 28 października 1977 w Edynburgu) – pułkownik artylerii Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Urodził się 11 lutego 1898 w Brodach[2]. Był pochodzenia austriackiego. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3], a następnie do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[4][5]. Ukończył kurs dla dowódców baterii, po czym został dowódcą baterii w 9 pułku artylerii ciężkiej[6][7]. Od 1927 pracował w Centrum Wyszkolenia Artylerii, gdzie był m.in. wykładowcą[8][9]. Został awansowany do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[10]. Później był dyrektorem nauk w Szkole Strzelań Artylerii. W 1935 był oficerem 26 pułku artylerii lekkiej[11]. Mianowany podpułkownikiem artylerii ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 29. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą 65 pułku artylerii lekkiej[2]. Po zakończeniu walk przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Tam uczestniczył kampanii francuskiej 1940, zaś po kapitulacji z czerwca 1940 trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie do września 1940 był dowódcą 1 dywizjonu artylerii ciężkiej. 5 września 1940 roku został przeniesiony do Sztabu Naczelnego Wodza[12]. Następnie od 1942 do listopada 1945 był dowódcą 1 pułku artylerii motorowej, w składzie 1 Dywizji Pancernej generała brygady Stanisława Maczka[13][2]. 14 marca 1944 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 marca 1944 roku w korpusie oficerów artylerii[14]. Na czele pułku walczył na froncie zachodnim, w Normandii, Belgii, Holandii, Niemczech. W listopadzie 1945 roku został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej w Szkocji na stanowisko wykładowcy[15]. Po ogłoszonej w 1947 demobilizacji pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 października 1977 w Edynburgu[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W 1935 ogłoszono zmianę imienia i nazwiska z Józef Krautwald d’Annau na Józef Fryderyk Henryk Ernest Krautwald de Annau. Zmiany (sprostowania nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 11, s. 119, 31 sierpnia 1935.
  2. 1 2 3 4 5 Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 33, s. 99, grudzień 1977. Koło Lwowian.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 822.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 745.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 462.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 795.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 714.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 435.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 813.
  10. 1 2 Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 184.
  11. ↑ Zmiany (sprostowania nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 11, s. 119, 31 sierpnia 1935.
  12. ↑ Maciej Szczurowski, Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, s. 101, 121, ISBN 83-7174-918-X, OCLC 830299476.
  13. ↑ Stanisław Maczek, Od podwody do czołga, s. 138, 142. Juliusz S. Tym, 1. Dywizja Pancerna ..., s. 144, 239, 454.
  14. ↑ Juliusz S. Tym, 1. Dywizja Pancerna ..., s. 268.
  15. ↑ Stanisław Maczek, Od podwody do czołga, s. 216.
  16. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 8, s. 4, 31 grudnia 1972.
  17. ↑ Stanisław Maczek, Od podwody do czołga, s. 273.
  18. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.