Józef Chyliński
„Kamień”, „Rekin”, „Wicher”, „Piotr”, „Bolesław”, „Tadeusz”, „Grom”, „Jan”, „Mieczysław”
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

20 października 1904
Jabłonowo Pomorskie

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1985
Toronto

Przebieg służby
Lata służby

1925–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

58 Pułku Piechoty
baon strzelców nr 6
Okręg Pomorze AK

Stanowiska

dowódca kompanii
dowódca batalionu
szef sztabu okręgu
p.o. komendanta okręgu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami

Józef Chyliński (ur. 20 października 1904 w Jabłonowie Pomorskim, zm. 9 czerwca 1985 w Toronto) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, członek ruchu oporu podczas II wojny światowej, jeden z dowódców Pomorskiego Okręgu Służby Zwycięstwu Polski (później Związku Walki Zbrojnej i w końcu Armii Krajowej).

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego i Weroniki z domu Cicha. Był bratem Franciszka (1898–1985)[uwaga 1], Marii po mężu Syga i Jadwigi, po mężu Wojtowicz.

W 1925, po zdaniu matury, został przyjęty do Szkoły Podchorążych w Warszawie. W następnym roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1928 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1928 i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 58 pułku piechoty w Poznaniu[3].

Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 277. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W marcu 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę w 58 pp na stanowisku dowódcy 1 kompanii karabinów maszynowych[5]. 24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo baonu strzelców nr 6. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej.

Aresztowany przez UB w 1945, zwolniony w 1947. Od 1948 na emigracji w Kanadzie. Zmarł w 1985.

Zmarł 9 czerwca 1985 w Toronto. 25 kwietnia 1987 jego prochy zostały złożone na cmentarzu Doły w Łodzi.

W sierpniu 1939 w Warszawie zawarł związek małżeński z Ireną Jankowską, z którą miał syna Zygmunta (ur. 1939). Żona i syn zginęli w czasie powstania warszawskiego, przysypani gruzami przy ul. Marszałkowskiej.

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Franciszek Chyliński (ur. 30 czerwca 1898) był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 88. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisku oficera gospodarczego[1][2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 88, 539.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 343, 488, tu omyłkowo Krzyż Niepodległości zamiast Krzyża Walecznych.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928 roku, s. 269, 279.
  4. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 51.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 616.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.