Józef Brzowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

przed 18 kwietnia 1805
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

3 lub 4 grudnia 1888
Warszawa

Instrumenty

wiolonczela, fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka romantyczna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog, wiolonczelista

Józef Brzowski (ur. przed 18 kwietnia 1805 w Warszawie[1], zm. 3 lub 4 grudnia 1888 tamże[1]) – polski kompozytor, pedagog, dyrygent, wiolonczelista i publicysta muzyczny.

Urodził się w domu przy ulicy Leszno w Warszawie jako syn Karola Brzowskiego i Tekli z domu Przeździeckiej, został ochrzczony w warszawskim kościele św. Andrzeja 18 kwietnia 1805 roku[1]. Nauki pobierał w Liceum Warszawskim, potem uczył się muzyki u swojego szwagra Karola Kurpińskiego, a od 1821 harmonii u W. Würfla i gry na wiolonczeli u J. Wagnera w konserwatorium w Warszawie. Osiągnął też biegłość w grze na fortepianie. Od 1824 grał na wiolonczeli w orkiestrze operowej, od 1827 był korepetytorem w balecie i asystentem dyrygenta, a w latach 1830–1833 dyrygentem opery i baletu w Warszawie.

Około 1833 zrezygnował z pracy w teatrze i poświęcił się kompozycji. W latach 1836–1837 występował we Francji i Niemczech. Opinię dobrego pedagoga zyskał Brzowski dzięki sukcesom pianistycznym córki Jadwigi Brzowskiej-Méjean. W 1857 został współpracownikiem „Ruchu Muzycznego”. W 1861 objął w Instytucie Muzycznym w Warszawie stanowisko inspektora, a od 1866 prowadził klasę fortepianu dla śpiewaków. W tym okresie wyjeżdżał kilkakrotnie do Brukseli, gdzie wykonano z dużym powodzeniem kilka jego kompozycji (2 msze, kantatę, Te Deum). Sukcesy belgijskie skłoniły Brzowskiego do napisania opery o bohaterze Flandrii Jacobie van Artevelde pt. Ruvaert Flandrii czyli Piwowar z Gandawy.

Twórczość Brzowskiego była oceniana różnorako: spotykała się zarówno z wielkim uznaniem, jak i ostrą krytyką. Był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, w kraju i za granicą, m.in. w Belgii i Hiszpanii. Po śmierci został zapomniany.

Życie rodzinne

Brzowski był dwukrotnie żonaty: 22 sierpnia 1835 ożenił się z Anną Elżbietą Dückert z domu Ketschon (ok. 1795–1843), zaś 25 sierpnia 1849 z Florentyną Górecką (ok. 1819–1905)[1]. Kompozytor miał dwoje dzieci: z pierwszą żoną córkę Jadwigę (1830–po 1892), znaną pianistkę i kompozytorkę, a z drugą – syna Aleksandra (1843–1858), zmarłego w młodości ucznia Szkoły Dramatycznej[1].

Ważniejsze kompozycje

  • Opera komiczna Hrabia Weseliński (Warszawa 1833)
  • Opera Rejent z Flandrii czyli Piwowar z Gandawy (nie wystawiona)
  • Requiem (1845)
  • Messe Solennelle (1861, wyk. Bruksela 1867)
  • La Foi Messe (Bruksela 1868)
  • Te Deum (Bruksela 1867)
  • Symfonia dramatyczna (wyk. 1860)
  • Elegia d-moll na skrzypce i fort. (wyd. 1885)
  • Utwory fortepianowe i pieśni

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Tomasz Fatalski, „Nestor muzyków polskich”? Józef Brzowski i jego rodzina w świetle dokumentów metrykalnych, „Muzyka”, 67 (3), 2022, s. 151–162, DOI: 10.36744/m.1408, ISSN 2720-7021 [dostęp 2022-12-02].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.