Józef Aleksiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1884
Sambor

Data śmierci

26 listopada 1957

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Armii Krajowej Medal „Za Odwagę” (ZSRR)
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Józef Juliusz Aleksiewicz (ur. 20 grudnia 1884 w Samborze, zm. 26 listopada 1957) – doktor medycyny, kapitan lekarz cesarskiej i królewskiej armii oraz major lekarz Wojska Polskiego i Armii Krajowej.

Grobowiec Józefa i Anieli Aleksiewicz
Upamiętnienie Józefa Aleksiewicza na budynku Stare Łazienki w Iwoniczu-Zdroju

Życiorys

Syn Józefa i Julii z Małków. W 1905 ukończył gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie, w 1912 Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. W czasie I wojny światowej (1914–1918) służył w wojsku austriackim[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany do stopnia majora lekarza rezerwy[2][3]. Jako prymariusz oddziału chirurgicznego we Lwowie pracował podczas obrony Lwowa w trakcie trwającej wojny polsko-ukraińskiej[4]. W 1923, 1924 jako oficer rezerwowy był przydzielony do 6 batalionu sanitarnego we Lwowie[5][6].

Od 1925 dyrektor Sanatorium „Sanato” i równocześnie naczelny lekarz zdrojowy Zakładu Zdrojowo-Kąpielowego Emmy i Józefa Załuskich w Iwoniczu. W latach 30. był redaktorem odpowiedzialnym i wydawcą dwutygodnika „Iwoniczanka”[7].

Był organizatorem i dowódcą Iwonickiej Drużyny Strzeleckiej, którą poprowadził do kilku potyczek z Niemcami we wrześniu 1939 r. Był lekarzem Naczelnej Komisji Zdrojowej, szefem sanitarnym w Sztabie Inspektoratu Powiatu Krośnieńskiego AK OP-15, lekarzem zakładowym[8] i dyrektorem uzdrowiska Iwonicz-Zdrój oraz przewodniczącym Samorządu Rzeczypospolitej Iwonickiej. Po wojnie uwięziony na zamku w Rzeszowie, za braki w materiałach opatrunkowych i w lekarstwach wydawanych w utajnieniu dla rannych akowców (m.in. w bitwie pod Kuryłówką).

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na starym cmentarzu w Iwoniczu[9].

Jego żoną była Aniela z Łepskich (1904–1978).

W 2011 r. został patronem Zespołu Szkół Gastronomiczno-Hotelarskich w Iwoniczu-Zdroju[10].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 3. [dostęp 2021-06-27].
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1217.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1098.
  4. ↑ Semper Fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1159.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1052.
  7. ↑ Informacja redakcyjna. „Iwoniczanka”. 1, s. 14, 15 czerwca 1934.
  8. ↑ Album zasłużonych lekarzy polskich. Warszawa: 1925, s. 10.
  9. ↑ Groby osób znaczących dla Polski i dla Ziemi Iwonickiej spoczywający na starym cmentarzu w Iwoniczu. ocaliwonicz.pl. [dostęp 2017-08-01].
  10. ↑ Historia szkoły [online], ZSGH Iwonicz-Zdrój, 5 marca 2022 [dostęp 2023-10-02] (pol.).
  11. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. ↑ Lwowianie odznaczeni Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Wschód. Prasowa Agencja Informacyjna”, s. 2, Nr 424 z 8 listopada 1933.
  13. ↑ Witold Szymczyk. Powrót lejtnantów. „Nowiny”, s. 7, Nr 37 z 17–18 lutego 1979.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.