Izydor Dzieduszycki
Ilustracja
Izydor Dzieduszycki - fotografia z Zakładu Walerego Rzewuskiego, ok. 1879
Herb
Sas
Rodzina

Dzieduszyccy

Data i miejsce urodzenia

15 września 1841
Izydorówka

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1888
Kulparków

Ojciec

Aleksander Stanisław Dzieduszycki

Matka

Domicela Pietruska

Żona

Anastazja Jełowicka

Izydor Dzieduszycki herbu Sas (ur. 15 września 1841 w Izydorówce, zm. 5 stycznia 1888 w Kulparkowie) – polski hrabia i ziemianin[1], powstaniec styczniowy, członek Akademii Umiejętności, historyk.

Syn Aleksandra Stanisława Dzieduszyckiego i Domicelli Pietruskiej.

Przebywał w Zakładzie dla Chorych Umysłowych na Kulparkowie, gdzie zmarł w nie całkiem wyjaśnionych okolicznościach: służba szpitalna połamała mu żebra. Fakt ten poruszył opinię publiczną we Lwowie, a poseł Otto Hausner złożył nawet ostrą interpelację w Sejmie. Obdukcja zwłok istotnie potwierdziła kilka żeber złamanych, ale stwierdziła też zapalenie płuc przed śmiercią.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[2].

Publikacje

  • Polityka brandenburgska w latach 1655–1657 (1879)[3]
  • Patrjotyzm w Polsce po rok 1815 (1882)[4]
  • Ruś Galicyjska, jej separatyzm, przyczyny tegoż, działania i skutki (1888)[5]
  • Listy Rusina (1850)[6]

Przypisy

Bibliografia

  • L. Słowiński, M. Tyrowicz Z myślą o niepodległej, Poznań 1993 s. 268-288.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.