Izabela Jerozolimska
Ilustracja
Izabela i Onufry IV z Toron
ilustracja herbu
królowa Jerozolimy
Okres

od 25 lipca 1190
do 5 kwietnia 1205

Poprzednik

Sybilla i Gwidon de Lusignan

Następca

Maria z Montferratu

Dane biograficzne
Dynastia

Plantageneci

Data urodzenia

1170

Data śmierci

5 kwietnia 1205

Ojciec

Amalryk I

Matka

Maria Komnena

Rodzeństwo

Baldwin IV Trędowaty Sybilla Jerozolimska

Mąż

Onufry IV z Toron
od 1183
do 1190

Mąż

Konrad z Montferratu
od 24 listopada 1190
do 28 kwietnia 1192

Dzieci

Maria z Montferratu

Mąż

Henryk II z Szampanii
od 5 maja 1192
do 10 września 1197

Dzieci

Maria z Szampanii Alicja z Szampanii Filipa z Szampanii

Mąż

Amalryk II de Lusignan
od styczeń 1198
do 1 kwietnia 1205

Dzieci

Sybilla de Lusignan Melisenda de Lusignan Amalryk de Lusignan

Izabela Jerozolimska (ur. 1170, zm. 5 kwietnia 1205) – królowa Jerozolimy 1192-1205.

Życiorys

Izabela była córką króla Amalryka I i jego drugiej żony Marii Komneny. Zanim jej ojciec ożenił się z jej matką, był żonaty z Agnieszką de Courtenay, z którą miał dwoje dzieci – Sybillę i Baldwina – starsze przyrodnie rodzeństwo Izabeli. W 1162 jego pierwsze małżeństwo zostało anulowane, ale dzieci, które z niego miał, zostały uznane. W 1167 ożenił się z matką Izabeli, a w 1174 zmarł. W 1177 matka Izabeli wyszła za mąż za Baliana, barona Ibelinu i miała z nim co najmniej czworo dzieci – m.in. Jana z Ibelinu – młodsze przyrodnie rodzeństwo Izabeli.

Izabela wychowała się na dworze swojej matki i ojczyma w Nablusie. Poeta Ambroży opisał ją jako śliczną dziewczynę, a muzułmański kronikarz Imad ad-Din al-Isfahani pisał, że ma czarne włosy i bladą cerę. Miała czterech mężów: Onufrego IV z Toron, Konrada z Montferrat, Henryk II z Szampanii i Amalryka de Lusignan, z których trzej ostatni wraz z nią władali Królestwem Jerozolimskim.

W 1180, w wieku 8 lat Izabela została zaręczona z Onufrym IV. Poślubiła go w 1183 – miała wtedy 11 lat, a pan młody – 16 lub 17. Małżeństwo zaaranżował jej brat Baldwin IV, aby spłacić rodzinie Onufrego honorowy dług (dziadek Onufrego – Onufry II z Toron uratował królowi życie pod Banjas, a sam otrzymał śmiertelną ranę) oraz wyrwać Izabelę spod wpływów rodu Ibelinów. Ślub odbył się w Keraku, zamku należącym do matki Onufrego – Stefanii de Milly i jej kolejnego męża – Renalda de Chatilon. W czasie uroczystości weselnych Kerak został zaatakowany przez wojska Saladyna, który, dowiedziawszy się o weselu, uzyskał informację gdzie mają nocować nowożeńcy i zakazał[1] ostrzeliwania z katapult tego obszaru.

Baldwin IV zmarł na wiosnę 1185, a jego następcą został małoletni syn Sybilli z jej pierwszego małżeństwa – Baldwin V. Baldwin V był chorowitym dzieckiem i zmarł w lecie 1186. Wtedy królową i królem Jerozolimy została starsza siostra Izabeli – Sybilla i jej drugi mąż – Gwidon de Lusignan. Przeciwnicy Gwidona, w tym matka Izabeli, jej ojczym i Rajmund z Trypolisu, ogłosili królową Izabelę. Spodziewali się, że Onufry poprze pretensje żony do tronu, ale Onufry nie pragnął korony. Małżeństwo Izabeli i Onufrego rozwiązano, a 24 listopada 1190 Izabela poślubiła znacznie starszego od siebie Konrada z Montferratu. W lipcu 1190, w czasie epidemii zmarła Sybilla i jej dwie córki, a wdowiec po niej stracił prawa do korony. Izabela została królową Jerozolimy, a Konrad de jure uxoris królem Jerozolimy. Para miała razem córkę:

28 kwietnia 1192 Konrad został zamordowany przez sektę assasynów. Izabela szybko poślubiła Henryka z Szampanii (1166-1197), siostrzeńca królów Anglii i Francji. Miała z nim 3 córki:

W styczniu 1198 poślubiła Amalryka de Lusignan, owdowiałego króla Cypru, starszego brata zmarłego szwagra Izabeli – Gwidona de Lusignan. Izabela i Amalryk mieli 3 dzieci:

Przypisy

  1. ↑ Stephen O’Shea: Morze Wiary – islam i chrześcijaństwo w świecie śródziemnomorskim doby średniowiecza. Wyd. I. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2009, s. 187. ISBN 978-83-7510-087-7.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.