Iwan Tiuleniew
Иван Владимирович Тюленев
Ilustracja
generał armii generał armii
Pełne imię i nazwisko

Iwan Władymirowicz Tiuleniew

Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1892
Szatraszany, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1978
Moskwa, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1913–1917
1918–1978

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

5 Kargopolski Pułk Dragonów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa;
wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia - baretka do 1961 roku)

Iwan Władimirowicz Tiuleniew (ros. Иван Владимирович Тюленев; ur. 16 stycznia?/28 stycznia 1892 we wsi Szatraszany w guberni symbirskiej, zm. 15 sierpnia 1978 w Moskwie)[1] – generał armii radzieckiej, Bohater Związku Radzieckiego (1978).

Życiorys

W 1913 roku został wcielony do Armii Imperium Rosyjskiego. Służbę rozpoczął w 5 Kargopolskim pułku dragonów. W składzie tego pułku walczył w I wojnie światowej na terenie Królestwa Kongresowego. Jego towarzyszem frontowym był Konstanty Rokossowski.

Od 1918 roku w Armii Czerwonej. Brał udział w rosyjskiej wojnie domowej i w wojnie z Polską, w marcu 1921 brał udział w likwidacji powstania w Kronsztadzie. Pełnił funkcje dowódcze różnych szczebli. W lutym 1938 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego i mianowany komandarmem II rangi.

We wrześniu 1939 roku, w czasie agresji ZSRR na Polskę dowodził 12 Armią[2]. Po zakończeniu kampanii w Polsce (ros. Польский поход) ponownie na stanowisku dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. 4 czerwca 1940 roku został mianowany generałem armii, a w sierpniu tego roku objął dowództwo Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.

Latem 1941 roku, po agresji Niemiec na ZSRR, dowodził Frontem Południowym. 29 sierpnia 1941 roku pod Dniepropetrowskiem został ciężko ranny. Do 13 października 1941 roku przebywał na leczeniu w Centralnym Szpitalu Wojskowym w Moskwie. Po opuszczeniu szpitala udał się do Uralskiego Okręgu Wojskowego, gdzie kierował formowaniem nowych dwudziestu dywizji (czternastu strzeleckich i sześciu kawalerii). Po wojnie był dowódcą Charkowskiego Okręgu Wojskowego.

Jego imieniem nazwano ulice w Moskwie i Uljanowsku.

Awanse

Odznaczenia

I medale ZSRR oraz odznaczenia NRD, Mongolii, Chin, Czechosłowacji i Włoch[3].

Przypisy

  1. ↑ Iwan W. Tiuleniew (1892-1978) [online], www.chronologia.pl [dostęp 2021-08-08].
  2. ↑ Czesław Grzelak, Agresja Związku Sowieckiego na Polskę we wrześniu 1939 r. [online], s. 16.
  3. ↑ Герой Советского Союза Тюленев Иван Владимирович :: Герои страны [online], www.warheroes.ru [dostęp 2019-12-17].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.