Ireneusz Werbiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1950
Przespolew Pański

Zawód, zajęcie

hagiolog

Tytuł naukowy

profesor nauk teologicznych

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Uczelnia

Kolegium Jagiellońskie – Toruńska Szkoła Wyższa

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony dla Obrony Terytorialnej”
Ireneusz Werbiński
ilustracja
Data urodzenia

25 marca 1950

Ojciec duchowny

w Wyższym Seminarium Duchownym

Okres sprawowania

1984–1990

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja włocławska

Prezbiterat

15 czerwca 1974

Książka dedykowana ks. Werbińskiemu
Słowo bpa Meringa w XIV tomie dedykowanych ks. Werbińskiemu „Studiów Włocławskich”

Ireneusz Werbiński (ur. 25 marca 1950 w Przespolewie Pańskim) – prezbiter diecezji włocławskiej[1], teolog duchowości i hagiolog.

Życiorys

Urodził się 25 marca 1950 w Przespolewie Pańskim k. Kalisza. Rodzicami jego byli Roman i Wanda z d. Guglas. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu w 1968, następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, które zakończył święceniami kapłańskimi w 1974.

Duszpasterstwo

Był wikariuszem w parafii katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku i w parafii św. Bartłomieja Apostoła w Koninie. W latach 1984–1990 był ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku.

Wykształcenie i praca naukowa

W 1975 rozpoczął studia teologiczne w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego w Warszawie. Pracę magisterską pt. Kierownictwo Duchowe młodzieży męskiej wieku dorastania obronił w 1978 na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1979 obronił licencjat naukowy z teologii duchowości w Prymasowskim Instytucie Życia Wewnętrznego w Warszawie. Po odbyciu studiów doktoranckich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1980 uzyskał stopień naukowy doktora nauk teologicznych w zakresie teologii duchowości na podstawie rozprawy pt. Zagadnienia doskonałości chrześcijańskiej w polskiej literaturze teologicznej w latach 1918–1939. Jednocześnie rozpoczął studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej w zakresie psychologii. Od 1982 kontynuował systemem zaocznym na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, rozpoczęte uprzednio na KUL studia z psychologii uzyskując w 1986 magisterium z filozofii chrześcijańskiej w zakresie psychologii. W roku akademickim 1986/1987 przebywał w Rzymie i w Münster, gdzie gromadził materiały do przyszłych badań naukowych. W latach 1987–1990 był asystentem na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w latach 1990–1995 był adiunktem przy jedynej w Polsce (aż do dziś) Katedry Hagiografii. W 1993 przeprowadził na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Świętość w świetle dekretów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych po Soborze Watykańskim II przewód habilitacyjny na tymże wydziale uzyskując stopień naukowy doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii duchowości i objął kierownictwo wyżej wymienionej Katedry. W 1995 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego na Wydziale Teologicznym ATK, a od 1999 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, w który przekształciła się ATK. Od 2001, za porozumieniem stron, przeniósł się na nowo utworzony Wydział Teologiczny Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie pracował do 2018, najpierw jako kierownik Zakładu Teologii Duchowości, a po reorganizacji Wydziału jako Kierownik Zakładu Teologii Moralnej i Duchowości. W 2004 opublikował nowatorskie kompendium naukowe pt. Problemy i zadania współczesnej hagiologii, a w 2005 otrzymał tytuł profesora nauk teologicznych. W 2011 objął stanowisko profesora zwyczajnego na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu. Pracował na Wydziale Nauk Humanistycznych i Społecznych Mazowieckiej Uczelni Publicznej w Płocku[2][3]. Od 2020 wykłada jako wybitny hagiolog, psycholog i pedagog w Kolegium Jagiellońskim – Toruńskiej Szkole Wyższej[4].

Myśl naukowa

Poświęcono mu kilka publikacji, należą do nich artykuły znajdujące się w „Studiach Włocławskich”[5]: J. Misiurek, Życie i działalność naukowo-badawcza ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego; A. Sobczyk, Ujęcie świętości w publikacjach ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego; L. Król (zestawienie) Bibliografia podmiotowa i przedmiotowa ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego oraz artykuł w „Studiach Gdańskich” – W. Gałązka Człowiek duchowy w publikacjach ks. prof. dr hab. Ireneusza Werbińskiego. Pewien ewenement stanowi publikacja E. Kowalczyka, Wybrana korespondencja polskich wydziałów teologicznych i innych instytucji naukowych z księdzem profesorem Ireneuszem Werbińskim. Opublikował 16 książek, których jest autorem lub współautorem, poświęconych przede wszystkim duchowości, świętości chrześcijańskiej lub szeroko rozumianemu wychowaniu. Opublikował liczne artykuły naukowe, traktujące o świętości życia, ascezie, celibacie kapłańskim, wychowaniu w rodzinie i innych zagadnieniach. Opracował 42 hasła encyklopedyczne, wiele opracowań i artykułów popularnonaukowych i popularnych. Rozgraniczając pojęcia „hagiografii” i „hagiologii”, wykazał swój precyzyjny sposób naukowej dokładności. Wyznaczył program badawczy hagiologii, wypełniając w polskiej literaturze teologicznej brak takiego dzieła, które by w sposób praktyczny, a przy tym naukowy zajmowało się problemami świętości w wymiarze osobowym, społecznym i eklezjalnym. Warto podkreślić, że w badaniach hagiologicznych Werbiński po raz pierwszy zastosował w sposób komplementarny metody naukowe, którymi posługują się: psychologia, nauki społeczne, historia i teologia. W ramach teologii duchowości, podkreśla jej antropologiczny wymiar, jako postawę do jej rozwoju. Zauważa potrzebę formacji duchowej katolików świeckich i przygotowujących się do kapłaństwa. W jego publikacjach widać wzajemne przenikanie się refleksji na temat formacji kapłańskiej z ogólną myślą o formacji chrześcijańskiej. Problem ten ma swe uzasadnienie w odpowiednim aplikowaniu doktryny o wspólnym kapłaństwie wiernych świeckich z powszechnym powołaniem do świętości[6].

Ważniejsze publikacje książkowe

  • I. Werbiński: Świętość w świetle dekretów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych po Soborze Watykańskim II. Warszawa: Wydawnictwa Akademii Teologii Katolickiej, 1993. ISBN 83-70720-12-9.
  • I. Werbiński: Problemy i zadania współczesnej hagiologii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2004. ISBN 83-23117-82-9.
  • I. Werbiński: Świętość jako zadanie dla każdego chrześcijanina. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2016. ISBN 978-83-23137-74-0.
  • I. Werbiński: Pedagogia rodzinna. Pelplin: Wydawnictwo Bernardinum, 2020. ISBN 978-83-81274-35-7.

Odznaczenia

  • Złoty Medal „Zasłużony dla Obrony Terytorialnej” (2019)[7]

Przypisy

  1. ↑ Księża diecezji włocławskiej poza diecezją w kraju. [dostęp 2020-04-12].
  2. ↑ Kadra dydaktyczna Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Mazowieckiej Uczelni Publicznej w Płocku. [dostęp 2020-04-12].
  3. ↑ Jerzy Misiurek, Życie i działalność naukowo-badawcza ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 14, 2012, s. 9–21.
  4. ↑ Kadra Uczelni. [dostęp 2021-02-04].
  5. ↑ Studia Włocławskie tom 14 (2012). [dostęp 2020-04-12].
  6. ↑ Adam Sobczyk, Ujęcie świętości w publikacjach ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 14, 2012, s. 22–33.
  7. ↑ Eryk Kowalczyk: Wybrana korespondencja polskich wydziałów teologicznych i innych instytucji naukowych z księdzem profesorem Ireneuszem Werbińskim. Warszawa: Towarzystwo Naukowe Wschodoznawców, 2019, s. 10. ISBN 978-83-950702-3-5.

Bibliografia

  • Ireneusz Werbiński. W: G. Polak: Kto jest kim w Kościele?. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1996, s. 398. ISBN 83-905125-0-5.
  • Ireneusz Werbiński. W: M. Bombicki: Kto jest kim w Polsce nowego millenium (2000-2002). Encyklopedia actus purus. Poznań: Polsko-Europejskie Towarzystwo Finansowe – Pol-Euro-Business, 2002, s. 565. ISBN 83-89002-01-9.
  • Ireneusz Werbiński. W: J. Decyk, J. Sobkowiak: Dorobek naukowy pracowników Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2002, s. 58–65. ISBN 83-70720-230-X.
  • Ireneusz Werbiński. W: M. Chmielewski: Teologowie duchowości w Polsce 2003. Lublin: Wydawnictwo Muzyczne Polihymnia, 2003, s. 374–380. ISBN 83-7270-177-6.
  • Ireneusz Werbiński. W: K. Pikoń, K. Pikoń, A. Sokołowska: Kronika nauki polskiej 2003-2006. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2007, s. 161. ISBN 978-83-926326-0-3.
  • Ireneusz Werbiński. W: K. Pikoń: Złota księga nauk humanistycznych 2004. Gliwice: Polski Instytut Biograficzny Mastermedia, 2004, s. 423. ISBN 83-920014-0-0.
  • Ireneusz Werbiński. W: K. Pikoń, K. Pikoń, A. Sokołowska: Złota księga nauk humanistycznych 2013. Gliwice: Wydawnictwo Helion, 2013, s. 434. ISBN 978-83-930922-8-4.
  • Ireneusz Werbiński. Kapłan diecezji włocławskiej. Teolog duchowości – ATK/UKSW, UMK. W: S. Napiórkowski: Teologu polski, co sądzisz o swojej twórczości?. Niepokalanów: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów, 2007, s. 379–382. ISBN 978-83-60479-12-4.
  • Teologowie duchowości chrześcijańskiej, ks. prof. zw. dr hab. Ireneusz Werbiński (1984-2004). W: L. Król: 450 lat Almae Matris Vladislaviensis. Księga jubileuszowa. Włocławek: Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2019, s. 112–114. ISBN 978-83-89865-23-6.
  • Z prób opisania świętości. W: Cz. Bartnik: Istota chrześcijaństwa. Lublin: Standruk, 2004, s. 97–98. ISBN 83-88458-86-8.
  • Księgozbiory profesorów teologii ascetycznej i mistycznej (ks. Ireneusz Werbiński). W: K. Rulka: Wokół słowa drukowanego i pisanego. Miłkowice: Wąbrzeskie Zakłady Graficzne, 2016, s. 64–66. ISBN 978-83-7826-038-7.
  • E. Kowalczyk: Wybrana korespondencja polskich wydziałów teologicznych i innych instytucji naukowych z księdzem profesorem Ireneuszem Werbińskim. Warszawa: Towarzystwo Naukowe Wschodoznawców, 2019. ISBN 978-83-95070-23-5.
  • W. Gałązka, Człowiek duchowy w publikacjach ks. prof. dr hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Gdańskie”, 2020, t. 46, s. 209–220.
  • H. Witczak, Promowanie kadr i dydaktyczne osiągnięcia ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2020, t. 22, s. 9–45.
  • T. Michalski, Inspiracje biblijne w teologii duchowości ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2020, t. 22, s. 46–56.
  • A. Sobczyk, Interdyscyplinarne ujęcie duchowości katolickiej w publikacjach ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2020, t. 22, s. 57–71.
  • L. Król, Duchowość kapłańska w publikacjach ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2020, t. 22, s. 72–90.
  • W. Cichosz, Duchowość małżeńsko-rodzinna w publikacjach księdza profesora Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2020, t. 22, s. 91–106.
  • J. Misiurek, Życie i działalność naukowo-badawcza ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2012, t. 14, s. 9–21.
  • A. Sobczyk, Ujęcie świętości w publikacjach ks. prof. zw. dr. hab. Ireneusza Werbińskiego, „Studia Włocławskie”, 2012, t. 14, s. 22–33.
  • P. Gwiazda, M. Szymula, Sekcja Teologii Duchowości Akademii Teologii Katolickiej (1989-1999), „Ateneum Kapłańskie”, 2000, t. 134, s. 50–51, 61.
  • M. Szymula, Osiągnięcia naukowo-badawcze pracowników naukowych Sekcji Teologii Duchowości ATK, „Ateneum Kapłańskie”, 2000, t. 134, s. 80–85.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.