Inwentyka – gałąź wiedzy zajmująca się procesami twórczymi (łac. inventio – dar wynalazczy).

Prekursorzy inwentyki

Dążenie do znalezienia metody twórczego myślenia towarzyszyło człowiekowi od setek lat. Przy czym cały ten czas można podzielić na dwa okresy.

Pierwszy okres

Pierwszy okres to dążenie do znalezienia uniwersalnej metody twórczego rozwiązywania problemu. Przedstawiciele to:

  • Sokrates (469–399 p.n.e.) – proponował jako metodę dialog mistrz – uczeń lub auto dialog.
  • Raimundus Lullus (1235–1315) – średniowieczny scholastyk, poszukiwał uniwersalnej metody służącej do rozwiązania wszelkich problemów. Jego wkład we współczesną naukę to idea rozpatrywania wszystkich możliwości.
  • Rene Descartes (1596–1650) – francuski matematyk i filozof, w swoich pracach skupiał się na procedurze rozwiązywania zadań i ustaleniu porządku podczas rozwiązywania. Jego idee wywarły wpływ na matematykę i logikę.
  • Gottfried Wilhelm Leibnitz (1646–1716) – poszukiwał uniwersalnej metody, jemu podobnie jak poprzednikom ta sztuka się nie udała.

Wszystkich wymienionych myślicieli, badaczy, naukowców łączyło przyjęcie atomistycznego charakteru natury świata i myślenia oraz możliwość sprowadzenia myślenia do niezawodnych reguł formalnych.

Drugi okres

Drugi okres rozpoczął się, gdy zdano sobie sprawę, że poszukiwanie jednego uniwersalnego rozwiązania jest bezcelowe. Wtedy to zapoczątkował się nurt badań heurystycznych. Przedstawiciele to:

  • Bernard Bolzano (1781–1848) – czeski matematyk i logik, sformułował podstawy „sztuki odkrywania”, gdzie opisywał reguły i metody badań, jakimi posługują się wszyscy rozsądni ludzi, czy to świadomie czy nie.
  • George Polya (przełom XIX i XX wieku) – matematyk i metodolog, twierdził, że najbardziej charakterystyczną cechą aktywności człowieka jest zdolność do rozwiązywania zadań, co jest specyficzną cechą intelektu.
  • Gienrich Saułowicz Altszuller (1926–1998) – innowator i twórca metodyki TRIZ, czyli metodyki rozwiązywania problemów innowatorów opartej na logice i danych, a nie na intuicji.

Zobacz też

Bibliografia

  • Tytyk E., Projektowanie ergonomiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Poznań-Warszawa 2001, s. 82–83.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.