IBA 1987

Internationale Bauausstellung (IBA, Interbau) – instrument planowania miejskiego i projektowania urbanistycznego w Niemczech – międzynarodowa stała wystawa budowlana prezentująca najnowsze osiągnięcia na polu architektury, planowania przestrzennego i projektowania miejskiego, które mogą stać się wzorem i inspiracją dla przyszłych realizacji.

Historia

Wystawy budowlane zaczęły zyskiwać na popularności na początku XX wieku – miały za zadanie ukazanie najnowszych trendów w architekturze (np. wystawy w Darmstadt Mathildenhöhe 1901/1908/1914 czy w Lipsku w 1913) a w okresie późniejszym służyły do realizacji nowatorskich koncepcji architektonicznych w stylu międzynarodowym w różnych miastach europejskich (np. wystawa mieszkaniowa w Weißenhof w Stuttgracie w 1927 czy wystawa Nový dům w Brnie w 1929)[1]. Obok aspektów mieszkaniowych, wystawy skupiały się również na aspektach urbanistycznych – np. wystawa mieszkaniowa w Wiedniu w 1932[1] czy powojenne osiedle Hansaviertel w Berlinie Zachodnim – modernistyczny eksperyment z 1957 z udziałem między innymi Le Corbusiera, pomyślany jako przedsięwzięcie jednorazowe, stanowiące ideową przeciwwagę dla socrealistycznej Alei Stalina w Berlinie Wschodnim[2][3]. W 1979 senat miasta Berlina powołał do życia przedsięwzięcie Bauausstellung Berlin GmbH, mające na celu zapewnienie nowej substancji mieszkaniowej (IBA-Neubau) jak i przebudowę zdegradowanych obszarów stolicy oraz renowację starych budynków i części miasta (IBA-Altbau), a w 1987 otwarto IBA Berlin[4]. W programie IBA Berlin wzięli udział: Peter Eisenman, Zaha Hadid, Rem Koolhaas, Paul Josef Kleihues, Rob Krier, Aldo Rossi, Wolf Siedler, James Stirling i Elia Zanghelis. Sukces wystawy berlińskiej przyczynił się do popularyzacji IBA na terenie Niemiec[1].

W 1989 rząd kraju związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii zorganizował IBA Emscher Park, by pozyskać pomysły i impulsy do rewitalizacji pokopalnianych i poprzemysłowych obszarów Zagłębia Ruhry[5]. W ciągu dekady w ramach IBA Emscher Park zrealizowano ponad sto projektów, m.in. jedną z lokalizacji IBA były tereny kompleksu przemysłowego kopalni i koksowni Zollverein w Essen[6].

Obok wielu pomniejszych IBA, powstały dwie większe wystawy: zorganizowana przez rząd kraju związkowego Brandenburgii IBA Fürst-Pückler-Region 2000–2010 oraz zorganizowana przez rząd kraju związkowego Saksonii-Anhalt IBA Stadtumbau Sachsen-Anhalt 2010[1]. Pierwszy program dotyczył rewitalizacji terenów kopalnictwa węgla brunatnego na obszarze Łużyc Dolnych[7], drugi przeobrażeń urbanistycznych w odpowiedzi na negatywne trendy demograficzne i transformację ustrojową[8]. Ostatnia IBA ma miejsce w Hamburgu (2007–2013)[9]. Kolejne IBA planowane jest w Berlinie (2020)[10].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Planen- Bauen- Umwelt: Ein Handbuch. VS Verlag, 2010, s. 247–249. ISBN 3-531-16247-0. [dostęp 2011-04-21].
  2. ↑ M:AI Museum für Architektur und Ingenieurkunst NRW: Stalinallee (Stalin Avenue) 1952 and Interbau 1957. [dostęp 2011-04-21]. (ang.).
  3. ↑ The History of Interbau 1957 https://hansaviertel.berlin/en/interbau-1957/geschichte-der-interbau-1957/
  4. ↑ M:AI Museum für Architektur und Ingenieurkunst NRW: nternational Building Exhibition Berlin 1987. [dostęp 2011-04-21]. (ang.).
  5. ↑ M:AI Museum für Architektur und Ingenieurkunst NRW: The Ruhr Area: IBA Emscher Park. [dostęp 2011-04-21]. (ang.).
  6. ↑ Die Industriedenkmal Stiftung: Denkmale: Die Kokerei Zollverein. Essen-Stoppenberg. www.industriedenkmal-stiftung.de. [dostęp 2010-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-09)]. (niem.).
  7. ↑ M:AI Museum für Architektur und Ingenieurkunst NRW: The International Building Exhbition (IBA) Fürst-Pückler-Region 2000-2010. [dostęp 2011-04-21]. (ang.).
  8. ↑ M:AI Museum für Architektur und Ingenieurkunst NRW: International Building Exhibition. [dostęp 2011-04-21]. (ang.).
  9. ↑ M:AI Museum für Architektur und Ingenieurkunst NRW: IBA Hamburg. [dostęp 2011-04-21]. (ang.).
  10. ↑ Berlin: Senatsverwaltung für Stadtentwicklung: IBA Berlin 2020 Von der Idee zum Konzept. [dostęp 2011-04-21]. (niem.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.