Instytut Technologii Elektronowej – polski instytut badawczo-rozwojowy istniejący w latach 1966-2020. Miał dwa oddziały w Warszawie oraz oddziały w Piasecznie i w Krakowie. Zatrudniał ponad 320 pracowników, w tym 6 profesorów i 12 doktorów habilitowanych oraz kilkudziesięciu doktorów specjalizujących się w elektronice, fizyce, chemii i inżynierii materiałowej. Od 1 kwietnia 2019 instytut stał się częścią Sieci Badawczej Łukasiewicz[1], a w 2020 został połączony z Instytutem Mikroelektroniki i Fotoniki w Łukasiewicz – Instytut Mikroelektroniki i Fotoniki.[2]

Priorytety badawcze:

  • nanofotonika podczerwieni, zaawansowane źródła i detektory bazujące na InP, GaAs, GaSb i materiałach pochodnych, dla zastosowań w przemyśle, ochronie środowiska i medycynie;
  • nanoelektronika heterogenicznych mikrosystemów i krzemowych przyrządów fotonicznych, mikro i nanoczujników, mikrosystemów i sensorów dla diagnostyki medycznej i technicznej, krzemowych detektory promieniowania jonizującego;
  • nanotechnologia i mikrotechnologia szerokoprzerwowych półprzewodników dla elektroniki wysokich częstotliwości i przezroczystej elektroniki;
  • nanomateriały i mikromateriały dla technologii grubych warstw.

Zakłady naukowe Instytutu  prowadziły badania w następujących obszarach:

  • optoelektroniczne detektory i źródła promieniowania,
  • nowoczesne lasery półprzewodnikowe,
  • mikro- i nanosondy pomiarowe,
  • detektory promieniowania jądrowego,
  • mikrosystemy oraz czujniki dla zastosowań interdyscyplinarnych,
  • specjalizowane układy i systemy scalone typu ASIC.

W  wyniku prowadzonych prac powstały m.in. konstrukcje półprzewodnikowych źródeł i detektorów promieniowania z zakresu bliskiej i średniej podczerwieni dla zastosowań w przemyśle, ochronie środowiska i medycynie. Zespół naukowy Instytutu koncentrował się na laserach półprzewodnikowych dużej mocy, najnowszych laserach typu VECSEL oraz detektorach na bazie supersieci antymonkowych. W Instytucie skonstruowano pierwszy w Polsce laser kaskadowy z GaAs/AlGaAs na pasmo średniej podczerwieni ~ 9 μm, termometry umożliwiające badanie temperatury na powierzchni o wymiarach submikronowych oraz detektory promieniowania. Opracowane i wykonane w ITE detektory były wykorzystane przy odkryciu najcięższego z poznanych dotychczas pierwiastków o liczbie atomowej 112 nazwanego „Copernicium”.

Historia

  • 1966 – utworzenie Instytutu Technologii Elektronowej jako jednostki PAN
  • 1970 – przekształcenie ITE w instytut przemysłowy i włączenie do CEMI
  • 1991 – przekształcenie w niezależną jednostkę badawczo-rozwojową
  • 2000 – utworzenie oddziału ITE w Piasecznie
  • 2002 – włączenie Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Mikroelektroniki Hybrydowej i Rezystorów w Krakowie jako oddziału zamiejscowego ITE
  • 2012 – włączenie PREDOM Ośrodka Badawczo-Rozwojowego w Warszawie jako oddziału ITE w Warszawie
  • 2019 – włączenie ITE do Sieci Badawczej Łukasiewicz
  • 2020 – włączenie ITE do Łukasiewicz – Instytut Mikroelektroniki i Fotoniki (Łukasiewicz – IMiF) - 1 października 2020 roku połączono dwa instytuty Sieci Badawczej Łukasiewicz: Instytut Technologii Elektronowej (Łukasiewicz – ITE) oraz Instytut Technologii Materiałów Elektronicznych (Łukasiewicz – ITME)[2]

Przypisy

  1. ↑ Wiadomości [online], Instytut Technologii Elektronowej [dostęp 2020-02-11] (pol.).
  2. 1 2 Łukasiewicz – Instytut Mikroelektroniki i Fotoniki (Łukasiewicz – IMiF)

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.