Instytut Naukowo-Badawczy Kolejnictwa – jednostka organizacyjna Ministerstwa Kolei, istniejąca w latach 1951–1961, powołana z zadaniem prowadzenia prac naukowo-badawczych w dziedzinie kolejnictwa, mająca na celu postęp techniczny, gospodarczy i organizacyjny.

Powołanie Instytutu

Na podstawie zarządzenia Ministra Kolei z 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Naukowo-Badawczego Kolejnictwa i nadania mu statutu ustanowiono Instytut[1]. Powołanie Instytutu pozostaje w związku ustawą z 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej[2].

Zwierzchni nadzór nad instytutem sprawował Minister Kolei.

Zadania Instytutu

Zadaniem instytutu było prowadzenia prac naukowo-badawczych, w pierwszej kolejności w sprawach[1]:

  • budowy i utrzymania kolei oraz budownictwa specjalnego,
  • trakcji kolei szynowych,
  • elektryfikacji kolei,
  • urządzeń technicznych,
  • zabezpieczenia ruchu pociągów, sygnalizacji i łączności kolejowej,
  • prowadzenie prac naukowo-badawczych według ustalonego planu, opartego na wytycznych narodowych planów gospodarczych i zatwierdzonego przez ministra,
  • układanie planu ogólnego i zatwierdzanie planów szczegółowych prac prowadzonych przez podległe zakłady badawcze i doświadczalne oraz inne placówki pomocnicze,
  • nadzorowanie prac naukowo-badawczych w dziedzinie kolejnictwa, prowadzonych przez inne jednostki organizacyjne podległe ministrowi w zakresie przez niego zleconych,
  • koordynowanie prac naukowo-badawczych w dziedzinie kolejnictwa,
  • popularyzacja rezultatów przeprowadzanych badań i prac oraz współdziałanie w praktycznym zastosowaniu uzyskanych wyników,
  • opracowywanie i uogólnienie doświadczeń przodujących praktyków, nowatorów i racjonalizatorów z dziedzin objętych pracami instytutu,
  • organizowanie i utrzymywanie sieci korespondentów oraz przeprowadzanie ankiet,
  • wyrażanie opinii z dziedzin objętych pracami instytutu,
  • utrzymanie łączności z odpowiednimi instytucjami i organizacjami w kraju i za granicą, wykorzystywanie ich doświadczeń, a zwłaszcza doświadczeń praktycznych i zdobyczy teoretycznych Związku Radzieckiego oraz krajów demokracji ludowej;
  • przygotowanie i doskonalenie nowych kadr naukowych w dziedzinie kolejnictwa,
  • prowadzenie biblioteki i ośródka dokumentacji,
  • opracowanie i redagowanie publikacji naukowych i popularyzatorskich, podręczników, czasopism, biuletynów, sprawozdań, instrukcji, druków oraz współpraca w tej dziedzinie z zainteresowanymi instytucjami;
  • organizowanie konferencji i zjazdów naukowych, wykładów, odczytów i wystaw.

Kierowanie instytutem

Na czele Instytutu stał dyrektor, który kierował samodzielnie działalnością Instytutu i był z nią odpowiedzialny. Dyrektor zarządzał instytutem przy pomocy dwóch zastępców. Zastępcy mieli przydzielony zakres prac, za który odpowiadali przed dyrektorem.

Rada Naukowa

Przy Instytucie działała Rada Naukowa, która składała się z przewodniczącego, jego zastępcy i 9 członków, powoływanych przez ministra na okres 3 lat spośród przedstawicieli nauki i znawców zagadnień wchodzących w zakres działania instytutu.

Do zadań Rady Naukowej należało:

  • inicjowanie prac naukowo-badawczych,
  • opiniowanie planów naukowo-badawczych i preliminarzy budżetowych Instytutu,
  • wypowiadania się w sprawie organizacji Instytutu,
  • rozpatrywanie innych spraw na zlecenie ministra lub na wniosek przewodniczącego Rady.

Zniesienie Instytutu

Na podstawie zarządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z 1961 r. w sprawie ustalenia wykazu instytutów naukowo-badawczych uważanych za instytuty techniczne zlikwidowano Instytut[3].

Przypisy

  1. 1 2 Zarządzenie Ministra Kolei z dnia 30 maja 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Naukowo-Badawczego Kolejnictwa i nadania mu statutu. M.P. z 1951 r. nr 58, poz. 763
  2. ↑ Ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej. Dz.U. z 1951 r. nr 5, poz. 38
  3. ↑ Zarządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 31 października 1961 r. w sprawie ustalenia wykazu instytutów naukowo-badawczych uważanych za instytuty techniczne. M.P. z 1961 r. nr 95, poz. 404
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.