Inżektor stosowany w parowozach
Inżektor Friedmanna w parowozie serii 524

Inżektor (smoczek) – jeden z rodzajów urządzenia podającego wodę do kotła parowozu, potrzebną mu do wytwarzania pary. Każdy parowóz powinien posiadać dwa niezależne urządzenia podające wodę – jeden zapasowy.

Charakterystyka

Wynaleziony został w 1857 roku[1].

Woda podawana jest ze zbiorników w parowozie lub ze skrzyni wodnej tendra. Działanie inżektora polega na wykorzystaniu pary pod ciśnieniem, dzięki układowi dysz, do wtłoczenia wody do kotła, przezwyciężając ciśnienie panujące w kotle[2]. Dodatkowo woda ulega podgrzaniu w inżektorze w kontakcie z parą. Nie posiadają więc podgrzewaczy, co upraszcza ich konstrukcje i naprawy.

Inżektory dzielimy na parę:

  • świeżą – wymagają zasilania parą wodną o ciśnieniu około 6 atm; podgrzewają wodę do temperatury 60–70 °C[2]
    • niessące – np. Nathana – umieszczane poniżej dna zbiorników wody parowozu lub tendra, zwykle pod budką maszynisty, gdyż wymagają grawitacyjnego dopływu wody[2]
    • ssąco-tłoczące – np. Friedmanna, Strubego – umieszczane w pobliżu kotła, zwykle w budce maszynisty; wpychają wodę do kotła poprzez wywołanie ssania przez parę wodną[2]. Nadają wodzie dużą prędkość, która zamieniona na ciśnienie, pozwala pokonać ciśnienie w kotle i wlot wody do niego.
  • odlotową – w rzeczywistości wykorzystują zarówno parę odlotową (w normalnej pracy) i parę świeżą (przy braku dopływu pary odlotowej)[2]. Wymagają również grawitacyjnego dopływu wody (przy niskim ciśnieniu pary odlotowej nie mogą zasysać wody samodzielnie), co dodatkowo komplikuje ich budowę. Ich zaletami jest wyższa sprawność cieplna i podgrzewanie wody do wyższych temperatur (90 °C)[2].

Drugim rodzajem urządzeń podających wodę do kotłów są pompy tłokowe[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. Tadeusz Dąbrowski. Parowóz w sosie własnym. „Młody Technik”. Nr 2/1986. s. 22-23.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Maciej Panasiewicz. Budowa parowozu - kocioł (7). „Świat Kolei”. 3/2002. s. 40.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.