Igrzyska Konferencji Pacyfiku – międzynarodowe zawody lekkoatletyczne organizowane w latach 1969–1985.
Idea stworzenia tych zawodów powstała podczas letniej uniwersjady w 1967 w Tokio, która była zbojkotowana przez Związek Radziecki i sprzymierzone z nim państwa. Przedstawiciele pięciu państw: Australii, Japonii, Kanady, Nowej Zelandii i Stanów Zjednoczonych uzgodnili, że co cztery lata w roku poolimpijskim będą się odbywały zawody lekkoatletyczne skupiające sportowców z tych pięciu państw.
Odbyło się pięć edycji igrzysk Konferencji Pacyfiku. Do udziału w igrzyskach w 1981 dopuszczono lekkoatletów z wszystkich państw, w tym z Polski. Zwycięzcami zawodów w 1981 pochodzącymi spoza państw–założycieli byli András Paróczai, Bronisław Malinowski, Miklós Németh, Grażyna Rabsztyn i Tessa Sanderson[1].
Edycje
lp. | rok | miasto – organizator |
---|---|---|
I | 1969 | Tokio |
II | 1973 | Toronto |
III | 1977 | Canberra |
IV | 1981 | Christchurch |
V | 1985 | Berkeley |
Przypisy
- ↑ Pacific Conference Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-18] (ang.).
Bibliografia
- Pacific Conference Games [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-18] (ang.).
- Australia at the Games: Pacific Conference Games [online], Athletics Australia [dostęp 2020-10-18] (ang.).