Ignacy Walenty Ostaszewski
Ilustracja
kapitan
Data i miejsce urodzenia

1792
Żebry-Wiatraki

Data i miejsce śmierci

1840
Parszów

Przebieg służby
Lata służby

1809-1831

Siły zbrojne

Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego (1815-1831)
Wojska Powstańcze

Jednostki

5. Pułk Ułanów

Stanowiska

kapitan

Główne wojny i bitwy

kampania moskiewska 1812
powstanie listopadowe 1831

podpis
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Ułan 5. Pułku Ułanów

Ignacy Walenty Ostaszewski (ur. 1792, zm. 1840) – oficer wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskiej 1812 roku, kapitan w 5 Pułku Ułanów w powstaniu listopadowym, odznaczył się w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831.

Życiorys

Urodził się w 1792 w miejscowości Żebry-Wiatraki na Mazowszu w szlacheckiej rodzinie Ostaszewskich herbu Ostoja jako syn Antoniego Ostaszewskiego, komornika zakroczymskiego i Kunegundy z Pokrzywnickich. Na chrzcie 9 września 1792 dostał imiona Walenty Ignacy[1].

W 1809 wszedł jako kadet do armii Księstwa Warszawskiego. Odbył kampanie: 1812 roku w Rosji i 1813 roku w Niemczech. Za waleczność dostał krzyż Virtuti Militari. Po utworzeniu Królestwa Kongresowego 1815 roku został skierowany do szwadronów instrukcyjnych strzelców konnych gwardii, gdzie był podchorążym[2].

W 1827 awansował z wachmistrza w Pułku Strzelców Konnych Gwardii na porucznika do Korpusu Weteranów. W tym samym korpusie służył jego daleki krewny, podporucznik Walenty Ostaszewski; dlatego zapewne dla odróżnienia zaczął używać drugiego imienia: Ignacy[3].

Po wybuchu powstania listopadowego został dnia 28 grudnia 1830 przeniesiony z Korpusu Weteranów do tworzącego się 5 Pułku Ułanów imienia Zamoyskich[4]. Dnia 3 kwietnia 1831 postąpił na kapitana[5].

W bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831, w której dowodził szarżą 2-ego szwadronu swego pułku, został ciężko ranny[6].

Po upadku powstania i powrocie z internowania w Prusach dzierżawił wieś Bobrowniki, a następnie otrzymał posadę w rządowym korpusie górnictwa i hutnictwa, gdzie był kasjerem fabryk rządowych przy zakładach amunicji w Parszowie[2].

Zgodnie z zarządzeniem władz zaborczych, w 1838 roku wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie[7].

Od 17 lutego 1821 był ożeniony z Praksedą Emilią Sułocką (urodzoną 2 grudnia 1802, zmarłą 2 maja 1837)[8]. Miał dzieci: - Emilię (ur. 1822), - Sylwestra (ur. 1823, zm. 1873, ożenionego 1 v. z Anną Budzyńską, 2 v. z Matyldą Szymańską), - Wiktorię (ur. 1826, zm. 1854, za Jakubem Prackim), - Wincentego (ur. 1827, zm. 1861, ożenionego z Anną Dłużewską), - Józefa (ur. 1832, zm. 1861, ożenionego z Karoliną Sakowską), - Walentego (ur. 1834, ożenionego z Karoliną Sadowską) i Jana (ur. 1836). Na krótko przed śmiercią ożenił się powtórnie z Magdaleną z Komorowskich.

Umarł w Parszowie 22 grudnia 1840. Został pochowany w Wąchocku[9].

Zobacz też

Bibliografia

  • Robert Bielecki, "Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego", t. 3, Warszawa 1998, s. 244[10]

Przypisy

  1. ↑ Akt urodzenia: Gzy (obec. woj. mazow.), miejsc. Żebry-Wiatraki, 24/1792
  2. 1 2 Seweryn Uruski, "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej", t. 13, Warszawa 1916, s. 69-70
  3. ↑ Rocznik Wojskowy Królestwa Polskiego na rok 1828, s. 202
  4. ↑ Rozkaz dzienny dnia 28 grudnia 1830, podpisany przez dyktatora Józefa Chłopickiego, Merkury. Dziennik polityczny, handlowy i literacki, nr 14, 31 grudnia 1830, s. 1; zob też: Karol Lewicki, "O 5-tym pułku ułanów imienia Zamoyskich", [w:] Przegląd kawaleryjski, nr 10, 1937, s. 412.
  5. ↑ Rozkaz dzienny dnia 3 kwietnia 1831, podpisany przez naczelnego wodza Jana Skrzyneckiego, Dziennik Powszechny Krajowy, nr 99 z 11 kwietnia 1831, s. 1
  6. ↑ "Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania", opr. Onufry Hieronim Kunaszowski, Lwów 1880, s. 132
  7. ↑ "Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861", opr. Elżbieta Sęczys, Warszawa 2000, s. 499
  8. ↑ Akt małżeństwa: Warszawa, ASC Cyrkuł III, 26/1821, na stronie: http://geneteka.genealodzy.pl
  9. ↑ Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” nr 347 z 1840r.
  10. ↑ "Słownik" zawiera błędną datę i błędne miejsce urodzenia, także błędne dane na temat rodziny - należą one do innej postaci o tym samym imieniu i nazwisku: Ignacy Ostaszewski, ur. 7 sierpnia 1774 Ostaszewie Włoskach, zm. 2 czerwca 1837 w Warszawie, syn Wojciecha i Konstancji z Kołakowskich, był według metryki zgonu "pisarzem prywatnym"; być może brał udział w kampanii moskiewskiej 1812
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.