Ignacy Dominik Łopaciński

Ignacy Dominik Łopaciński
	; Lubicz
Rodzina	Łopacińscy herbu Lubicz
Data i miejsce urodzenia	18 września 1822 ; Saria
Data i miejsce śmierci	11 maja 1882 ; Saria
Ojciec	Józef Mikołaj Łopaciński
Matka	Dorota Morykoni
Żona	Maria Szumska
Dzieci	Józef Łopaciński; Zofia Dorota Łopacińska; Stanisław Jan Łopaciński

Ignacy Dominik Łopaciński herbu Lubicz (ur. 18 września 1822 w Sarii; zm. 11 maja 1882 tamże) – ziemianin, członek władz powstania styczniowego 1863.

Pochodził z odnogi saryjskiej Łopacińskich, ojciec Stanisława i dziadek Euzebiusza. Marszałek szlachty powiatu drysieńskiego w latach 1855-58, później sędzia honorowy drysieński. Po śmierci żony wybudował w Sarii kościół w stylu ostrołukowym na wzór kościoła św. Anny w Wilnie.

W czasie powstania styczniowego został członkiem Wydziału Zarządzającego Prowincjami Litwy^[1]^[2] ustanowionego przez Tymczasowy Rząd Narodowy. W odwecie za jego udział w powstaniu kozacy splądrowali i zniszczyli pałac w Leonpolu należący do Łopacińskich.

Przypisy

↑ Mieczysław Jackiewicz: Powstanie Styczniowe w Wilnie i okolicy oraz represje popowstaniowe (1). kurierwilenski.lt, 2013-01-21. [dostęp 2016-03-29].
↑ Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857-1865 poprzedzone wspomnieniami osobistemi prof. Tadeusza Korzona oraz opatrzone przedmową i przypisami tom 1 tom 2 Wilno 1913.

Bibliografia

B. Łopuszański, Ignacy Dominik Łopaciński [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 397-398.
T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. IV, Poznań 1882, s. 159.

Linki zewnętrzne

Ignacy Dominik Łopaciński, ok. 1860

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Kurier_Wileński-1] Mieczysław Jackiewicz: Powstanie Styczniowe w Wilnie i okolicy oraz represje popowstaniowe (1). kurierwilenski.lt, 2013-01-21. [dostęp 2016-03-29].

[2] Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857-1865 poprzedzone wspomnieniami osobistemi prof. Tadeusza Korzona oraz opatrzone przedmową i przypisami tom 1 tom 2 Wilno 1913.

[1]

[2]