| Plegadis chihi[1] | |||
| (Vieillot, 1817) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ibis amerykański | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 okres lęgowy przeloty występuje przez cały rok zimowiska | |||
Ibis amerykański[4] (Plegadis chihi) – gatunek dużego ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.
- Taksonomia
- Jest to gatunek monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)[5][6]. Jest blisko spokrewniony z ibisem kasztanowatym (P. falcinellus), za którego podgatunek był dawniej uznawany[5]. W niewoli odnotowano krzyżowanie się między nimi, ale na wolności, w wąskim pasie współwystępowania tych gatunków na południu Luizjany krzyżowania nie stwierdzono[2].
- Morfologia
- U dorosłych ptaków dziób czerwonawy, nogi brązowe. Upierzenie kasztanowate, z zielonawym połyskiem na wierzchu ciała (połysk tylko w sezonie lęgowym). Długość ciała 46–66 cm; masa ciała: samce 563–807 g, samice 433–677 g[5].
- Zasięg występowania
- Występuje plamowo od południowo-zachodniej Kanady (południowa część prowincji Alberta) przez środkowe, zachodnie i południowe USA do środkowego Meksyku. Zimuje na południe od zasięgu letniego aż po Salwador. Osiadła populacja występuje też w południowo-środkowej części Ameryki Południowej – od południowo-wschodniej Boliwii, Paragwaju i południowej Brazylii po środkowe Chile i środkową Argentynę[2][5].
- Ekologia i zachowanie
- Zamieszkuje głównie słodkowodne mokradła i tereny zalewowe. Spotykany najczęściej samotnie lub w małych grupach. Lot przeplatany szybowaniem. W skład jego diety wchodzą głównie bezkręgowce, takie jak dżdżownice, raki, owady i ich larwy. Zjada także kręgowce: ryby, żaby czy drobne gryzonie[7].
- Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazdo buduje na ziemi, krzewie lub niskim drzewie nad wodą. W lęgu 3–5 jaj. Wysiadują oboje rodzice przez 17–21 dni, oboje też zajmują się karmieniem piskląt[7].
- Status
- IUCN uznaje ibisa amerykańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 7,2 miliona osobników, z czego 1,3 miliona w USA i Kanadzie[7]. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[3].
Przypisy
- ↑ Plegadis chihi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 White-faced Ibis (Plegadis chihi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
- 1 2 3 Plegadis chihi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Threskiornithidae Poche, 1904 - ibisy - Ibises (Wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-23].
- 1 2 3 4 Matheu, E., del Hoyo, J., Garcia, E.F.J., Boesman, P. & Kirwan, G.M.: White-faced Ibis (Plegadis chihi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-23]. (ang.).
- 1 2 3 White-faced Ibis Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-08]. (ang.).
Bibliografia
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.