Hylaeochampsidae
Andrews, 1913
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Infragromada

archozauromorfy

Nadrząd

krokodylomorfy

(bez rangi) Eusuchia
Rodzina

Hylaeochampsidae

Rodzaje

Hylaeochampsidae – rodzina krokodylomorfów z grupy Eusuchia. Została nazwana w 1913 roku przez Charlesa Williama Andrewsa jako monotypowa rodzina obejmująca gatunek Hylaeochampsa vectiana[1]. W 2007 roku opisano Iharkutosuchus makadii – krokodylomorfa bardzo podobnego do Hylaeochampsa. Analiza kladystyczna zasugerowała, że są one taksonami siostrzanymi[2]. Kolejnym rodzajem mogącym należeć do Hylaeochampsidae jest Heterosuchus, opisany na podstawie przodowklęsłych kręgów szyjnych i piersiowych odkrytych w osadach o podobnym wieku jak te, w których odnaleziono holotyp Hylaeochampsa. Sugerowano, że Heterosuchus i Hylaeochampsa są synonimiczne, jednak niekompletność materiału kopalnego uniemożliwia stwierdzenie tego z całą pewnością. W 1992 roku James M. Clark i Mark Norell uznali Heterosuchus za nomen dubium, dopóki nie zostaną odnalezione skamieniałości wykazujące cechy diagnostyczne[3]. W 2011 roku opisany został gatunek Pietraroiasuchus ormezzanoi, żyjący w albie na terenach dzisiejszych Włoch; z przeprowadzonej przez autorów jego opisu analizy kladystycznej wynika, że oprócz niego do rodziny Hylaeochampsidae należał także północnoamerykański gatunek Pachycheilosuchus trinquei (przez innych autorów uznawany za spokrewniony z rodziną Atoposauridae), a gatunki te były taksonami siostrzanymi. Zdaniem Buscalioni i in. cechy łączące Pachycheilosuchus z Atoposauridae są jednak homoplazjami wynikającymi z niewielkich rozmiarów. Zarówno Pachycheilosuchus, jak i Pietraroiasuchus mają przodowklęsłe kręgi; u Pietraroiasuchus kości skrzydłowe uczestniczą w tworzeniu nozdrzy wewnętrznych (cecha nieznana u Pachycheilosuchus). W swojej analizie Buscalioni i wsp. nie uwzględnili jednak przedstawicieli Atoposauridae poza Theriosuchus, którego użyto jako jednej z grup zewnętrznych względem analizowanych taksonów. Autorzy ci przedstawili również definicję filogenetyczną, zgodnie z którą do Hylaeochampsidae należy ostatni wspólny przodek gatunków Hylaeochampsa vectiana, Iharkutosuchus makadii, Pachycheilosuchus trinquei i Pietraroiasuchus ormezzanoi i wszyscy jego potomkowie[4].

Wszystkie znane Hylaeochampsidae były niewielkimi zwierzętami, mierzącymi poniżej 1 m długości[3][4]. Hylaeochampsa i Iharkutosuchus miały krótkie i szerokie czaszki, z prawdopodobnie wąskim i krótkim pyskiem, podniebieniem charakterystycznym dla przedstawicieli Eusuchia oraz dużymi zębami z tyłu szczęk, nadającymi się do miażdżenia[3][2]. Iharkutosuchus żywił się prawdopodobnie zarówno twardym, jak i miękkim pokarmem[5]. Pietraroiasuchus i Pachycheilosuchus miały uzębienie homodontyczne i prowadziły w większym stopniu wodny tryb życia. Prawdopodobnie odżywiały się rybami i niewielkimi wodnymi bezkręgowcami, takimi jak skorupiaki[4]. Żyjąca w barremie Hylaeochampsa jest najwcześniejszym znanym przedstawicielem Hylaeochampsidae i całego kladu Eusuchia[6]. Jeszcze starszy okaz, odnaleziony w środkowojurajskich (batońskich) osadach na wyspie Skye, wykazuje podobieństwa do rodzajów Pachycheilosuchus oraz Pietraroiasuchus i także może należeć do Hylaeochampsidae[7].

Kladogram Hylaeochampsidae według Buscalioni i in. (2011)[4]

 Crocodylia

 Allodaposuchus


 Hylaeochampsidae 

 Hylaeochampsa

 Iharkutosuchus

 Pietraroiasuchus

 Pachycheilosuchus







Przypisy

  1. ↑ Charles W. Andrews. On the skull and part of the skeleton of a crocodile from the Middle Purbeck of Swanage, with the description of a new species (Pholidosaurus laevis), and a note on the skull of Hylaeochampsa. „The Annals and Magazine of Natural History”. 8 (11), s. 485–494, 1913. (ang.).
  2. 1 2 Attila Ősi, James M. Clark, David B. Weishampel. First report on a new basal eusuchian crocodyliform with multicusped teeth from the Upper Cretaceous (Santonian) of Hungary. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie – Abhandlungen”. 243 (2), s. 169–177, 2007. DOI: 10.1127/0077-7749/2007/0243-0169. (ang.).
  3. 1 2 3 James M. Clark, Mark A. Norell. The Early Cretaceous crocodylomorph Hylaeochampsa vectiana from the Wealden of the Isle of Wight. „American Museum Novitates”. 3032, s. 1–19, 1992. (ang.).
  4. 1 2 3 4 Angela D. Buscalioni, Paolo Piras, Romain Vullo, Marco Signor,i Carmela Barbera. Early eusuchia crocodylomorpha from the vertebrate-rich Plattenkalk of Pietraroia (Lower Albian, southern Apennines, Italy). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 163 (s1), s. S199–S227, 2011. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2011.00718.x. (ang.).
  5. ↑ Attila Ősi, David B. Weishampel. Jaw mechanism and dental function in the Late Cretaceous basal eusuchian Iharkutosuchus. „Journal of Morphology”. 270 (8), s. 903–920, 2009. DOI: 10.1002/jmor.10726. (ang.).
  6. ↑ Christopher A. Brochu. Phylogenetic approaches toward crocodylian history. „Annual Review of Earth and Planetary Sciences”. 31 (1), s. 357–397, 2003. DOI: 10.1146/annurev.earth.31.100901.141308. (ang.).
  7. ↑ Yi Hongyu, Jonathan P. Tennant, Mark T. Young, Thomas J. Challands, Davide Foffa, John D. Hudson, Dugald A. Ross, Stephen L. Brusatte. An unusual small-bodied crocodyliform from the Middle Jurassic of Scotland, UK, and potential evidence for an early diversification of advanced neosuchians. „Earth and Environmental Science Transactions of the Royal Society of Edinburgh”. 107 (1), s. 1–12, 2017. DOI: 10.1017/S1755691017000032. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.