Huta-Dąbrowa
wieś
Ilustracja
Huta-Dąbrowa
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

łukowski

Gmina

Krzywda

Liczba ludności (2021)

1159[1][2]

Strefa numeracyjna

25

Kod pocztowy

21-470[3]

Tablice rejestracyjne

LLU

SIMC

0677100[4]

Położenie na mapie gminy Krzywda
Mapa konturowa gminy Krzywda, po lewej znajduje się punkt z opisem „Huta-Dąbrowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Huta-Dąbrowa”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Huta-Dąbrowa”
Położenie na mapie powiatu łukowskiego
Mapa konturowa powiatu łukowskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Huta-Dąbrowa”
Ziemia51°48′22″N 22°02′53″E/51,806111 22,048056[5]

Huta-Dąbrowa – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Krzywda[4][6].

Integralne części wsi Huta-Dąbrowa[4][6]
SIMCNazwaRodzaj
0677116Podkarczmiskaczęść wsi

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Krzywda[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1272 mieszkańców[8].

Nazwa

Nazwa miejscowości została nadana od huty szkła, zaś drugi człon nazwy, „Dąbrowa”, pochodzi prawdopodobnie od lasów dębowych, które tu niegdyś dominowały. Miejscowi często zamiast pełnej nazwy używają jedynie pierwszego członu – „Huta”.

Huta szkła

Huta szkła „Dąbrowa”

Charakterystycznym obiektem w miejscowości jest huta szkła. Huta powstała w 1824 roku i działa po dziś dzień. Pierwszy właściciel zakupił kilkadziesiąt hektarów lasów dębowych od dziedzica majątku Radoryż Smolany. Huta początkowo nosiła nazwę „Jarczew”, bo była zbudowana na terenie gminy Jarczew, a dopiero później nazywano hutę „Dąbrową”; nosiła też nazwę „Ciemnej Dąbrowy”.

Początkowo zabudowania huty były bardzo prymitywne. Pobudowano duży spadzisty dach wsparty na ziemi, bez ścian. Piec do wytopu szkła opalano dębiną. Produkowano wówczas szkło ciemne. Z biegiem lat produkcja rozwijała się i występowały nowe potrzeby. Na początku XX wieku nastąpiła znaczna rozbudowa huty. Jej działalność przerwał wybuch I wojny światowej.

Wznowienie produkcji nastąpiło dopiero w 1921 roku po wojnie polsko-bolszewickiej.

Huta stanowiła własność spółki akcyjnej z akcjami ulokowanymi w Banku Zachodnim w Warszawie. Na okres międzywojenny przypadł największy rozwój huty. Już w 1932 roku huta posiadała dwie hale produkcyjne, w których mieściły się piece donicowe, wanny szklarskie i po 20 pieców komorowych, tzw. pieców do odprężania wyrobów szklanych. Oprócz tego huta posiadała własny tartak, dużo ziemi, którą przydzielano robotnikom, własną cegielnię i wytwórnię pustaków. Był też sklep spożywczy, rzeźnia i masarnia. Pracownicy huty mieszkali w budynkach wielorodzinnych; przy każdym domu znajdował się ogródek warzywny i kwiatowy. Huta była jedną z najlepszych w kraju pod względem wyrobów i urządzeń produkcyjnych. Pobudowano własną elektrownię, która zaopatrywała hutę i osiedle robotnicze w energię elektryczną. Władze huty wybudowały dwunastokilometrową kolejkę, łączącą hutę ze stacją kolei normalnotorowej w Krzywdzie. Dzięki temu uzyskano duże oszczędności w transporcie materiałów i towarów. Przewóz wyrobów odbywał się w krytych wagonikach, a węgla i innych surowców w wagonikach otwartych. Siłą pociągową były konie. Eksportowano wyroby na rynki europejskie i północnoamerykański.

Załoga huty liczyła w jej najlepszych czasach nawet ponad 1000 osób. Rozrost fabryki pociągał za sobą rozwój miejscowości Huta-Dąbrowa. Przybywało ludności, której nie tylko potrzeby materialne były zaspokajane przez pracodawców.

Gdy w 1939 roku wybuchła wojna, huta nie produkowała już szkła, zamknięto ją bowiem w 1938 roku, upadła zaś z powodu złego zarządzania. Od maja 1938 do lipca 1955 roku budynki huty pozostawały bez żadnej opieki i przez cały czas ulegały zniszczeniu i dewastacji. Dopiero w 1955 roku staraniem mieszkańców uruchomiono ponownie zakład pracy. Po trudnych latach 50. przedsiębiorstwo znowu zaczęło się rozwijać.

Obecnie huta szkła, podobnie jak przez ostatnie 180 lat, jest najważniejszym obiektem nie tylko w samej Hucie-Dąbrowie, ale i w całej okolicy. Wyroby zakładu znalazły uznanie w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii, USA i Kanadzie.

Parafia

W 1931 roku powstała parafia Podwyższenia Krzyża Świętego. Pierwotny kościół był drewniany. Obecny kościół murowany, został wybudowany w latach 1981–1985 staraniem ks. Stanisława Wojewódzkiego[9]. Stary drewniany kościół został przekazany parafii w Hordzieżce. Miejscowości należące do parafii to: Huta-Dąbrowa, Gołe Łazy, Koryczany, Nowy Świat, Podosie, Rozłąki[9]. Do parafii także należy cmentarz znajdujący się przy ul. Cmentarnej.

Teraźniejszość

Biblioteka w Hucie-Dąbrowie

Na terenie Huty-Dąbrowy istnieją dwie placówki szkolne: Szkoła Podstawowa im. Komisji Edukacji Narodowej oraz Publiczne Gimnazjum nr 1. Powstało również uzupełniające liceum dla dorosłych. W miejscowości działają także: Urząd Pocztowy, ośrodek zdrowia, przychodnia stomatologiczna i apteka. Jest także wiele sklepów spożywczych i przemysłowych, stacja paliwowa, trzy bary i oczyszczalnia ścieków. Każda ulica posiada swoją nazwę i została wprowadzona nowa numeracja budynków.

Komunikacja

Huta-Dąbrowa znajduje się 3 km od drogi wojewódzkiej 807 Łuków – Maciejowice.

Głównymi szlakami komunikacyjnymi są ulice:

W ścisłym centrum oraz na obrzeżach miejscowości znajdują się przystanki autobusowe, z których można dojechać m.in. do Warszawy, Łukowa, Garwolina czy Żelechowa.

Sport

We wsi działa powstały w 1956 roku Ludowy Klub Sportowy „Hutnik” Huta-Dąbrowa, którego sponsorem jest miejscowa Huta Szkła „Dąbrowa”. Od sezonu 2014/15 klub występuje pod nazwą sponsora – „Ar-Tig” Huta-Dąbrowa.

Przypisy

  1. ↑ Wieś Huta-Dąbrowa w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-11-14], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-04-06].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 354 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 GUS. Wyszukiwarka TERYT.
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42063
  6. 1 2 Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. ↑ Strona gminy, sołectwa
  8. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. 1 2 Opis parafii na stronie diecezji

Bibliografia

  • Podlaskie Echo Katolickie (49/2005)

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.